Најголемата санта мраз во светот се покрена по повеќе од 30 години: Двојно поголема е од Лондон
Најголемата санта мраз во светот почна да се движи откако беше закотвена на дното на океанот повеќе од 30 години. Сантата А23а се одвои од брегот на Антарктикот во 1986 година, но речиси веднаш се насука во Веделското Море и стана еден вид леден остров.
Препорачано
Со површина од 4.000 квадратни километри, двојно е поголема од Лондон, дебелината ѝ е околу 400 метри. За споредба, лондонскиот Шард, највисокиот облакодер во Европа, е висок 310 метри.
Во 80-тите години на неа се наоѓаше советска истражувачка станица, но по одвојувањето, Москва ја отстрани опремата од базата Дружнаја 1, стравувајќи дека може да остане без неа. Но, сантата мраз не се помести далеку од брегот, па нејзиниот долен дел цврсто се закотви на калливото тло на Веделското Море, пишува „Би-би-си“.
Зошто, по речиси 40 години, A23a повторно е во движење? „За ова разговарав со неколку колеги. Се прашував дали на тоа можеше да влијае промената во температурата на водата. Консензусот беше дека едноставно дошло време за такво нешто“, рекол Ендрју Флеминг од „Бритиш Антарктик сарвеј“.
„Беше закотвена од 1986 година, но на крајот доволно се намали и повторно почна да се движи. Првото движење го забележавме во 2020 година“, додал тој. Санта А23а сега го минува северниот врв на Антарктичкиот полуостров. Како и повеќето ледени брегови од секторот Ведел, А23а речиси сигурно ќе плови кон јужниот Атлантски Океан и ќе заврши на т. н. „пат на ледениот брег“.
Сите санти мраз, без разлика колку се големи, ги чека истата судбина – топење. Но, ако A23a се заглави во Јужна Џорџија, би можел да предизвика проблеми за милиони фоки, пингвини и други морски птици кои се размножуваат на островот. Големата количина на А23а би можело да ги наруши нормалните патишта на животните при потрага по храна, спречувајќи ги соодветно да ги нахранат своите младенчиња. Но, топењето на сантите мраз нема само негативни аспекти.
Како што се топат сантите, ослободуваат минерална прашина што ја собрале додека биле дел од глечерот. Оваа прашина е извор на хранливи материи за организмите кои ја формираат основата на прехранбените синџири на океанот.
„Овие ледени брегови овозможуваат живот на многу начини, тие се извор на многу биолошки активности“, вели Кетрин Вокер од Океанографскиот институт Вудс Хол.
