За да ги реализира новите планови за одбрана од руската закана, на НАТО му се потребни уште меѓу 35 и 50 бригади, односно помеѓу 3.000 и 7.000 војници. Ова за Ројтерс го изјави анонимен висок офицер запознаен со новите планови на Алијансата, кои се чуваат во строга тајност.
Изворот тврди дека толку големо зајакнување претставува „значителен предизвик“. Германија, на пример, би требало четирикратно да ги засили своите противвоздушни капацитети.
Развојот на новите планови почна по руската воена инвазија врз Украина, а беа одобрени на самитот лани во Вилнус. На актуелниот самит во Вашингтон, на кој НАТО одбележува 75 години од основањето, планот треба да биде анализиран и надграден. Воените планери веќе издвоиле „детални потреби за трупите и оружјето што се потребни за одбрана на Алијансата“.

– Противвоздушна и противпроектилска заштита, долгострелно оружје, логистика и големи формации за копнено маневрирање се при врвот на нашите приоритети. НАТО веројатно ќе постави повисоки цели за капацитетот на сојузниците, додека развиваме сили што би можеле да ги спроведат нашите планови и да одговорат на заканите со кои се соочуваме. Убедни сме дека нашето одвраќање е силно и ќе остане силно – изјавил изворот на Ројтерс.

Аналитичари во овој момент можат само да нагаѓаат од каде би биле мобилизирани војници за уште 35 до 50 бригади. Можно е да бидат пренасочени трупи од актуелниот состав или да бидат регрутирани нови војници.
Анализата на војната во Украина укажала дека приоритет е зајакнување на противвоздушната одбрана, која е клучна за заштита на воената и на цивилната инфраструктура. Германија најмногу би требало да ја надгради одбраната, бидејќи таму се најгусто распоредени воените и логистичките капацитети на НАТО.

Кога Западна Германија беше на источната граница на Алијансата за време на Студената војна, во земјата беа распоредени 36 батерии „патриот“. Сега се преостанати само девет, откако Берлин ѝ донираше три на Украина. По крајот на Студената војна и приемот на неколку источноевропски земји во Алијансата, Германија и други членки на НАТО почнаа да се ослободуваат од противвоздушните оружја, задржувајќи системи што би биле ефикасни за напади со долгострелни проектили од потенцијални далечни непријатели, како Иран.

Руската инвазија врз Украина итно ја промени перцепцијата на заканите, поради што европските членки на НАТО, особено оние што се во дострелот на руските проектили, почнаа да вложуваат во зајакнувањето на капацитетите и да ги надополнуваат резервите на муниција.