Микропластиката сè почесто се појавува на необични места бидејќи се филтрира во речиси секој аспект на животот на Земјата. Откриени се во водата за пиење, храната, воздухот, па дури и во крвта. Сега, научниците открија дека овие ситни честички може дури и да можат да влијаат на времето.

Истражувачите објавија дека откриле микропластика во повеќето примероци од облак земени од планински врв во Кина, во студија објавена во Environmental Science & Technology Letters на Американското хемиско друштво, пишува Си-Ен-Ен.

Студијата следела како микропластиката завршила на нивната конечна локација и открила дека тие можат да играат улога во формирањето на облакот.

Микропластиката претставува ситни парчиња пластика кои не се поголеми од пет милиметри, што е отприлика колку едно семе од сусам. И тие се насекаде, според Џудит Енк, претседател на Бијонд Пластик, група која работи на ставање крај на загадувањето со пластика.

„Микропластиката е во воздухот што го дишеме, таа е во нашата вода за пиење, во нашите тела“, изјави Енк за Си-Ен-Ен.

Микропластиката се формира кога поголемата пластика се распаѓа, било со хемиско деградирање или физичко трошење на помали парчиња.

„Ако е пластика, ќе добиете микропластика порано или подоцна“, рече Енк.

Колку е помала микропластиката, толку полесно може да се движи низ еколошките циклуси – како што е циклусот на водата – и на крајот да заврши во човечкото тело, каде нејзините ефекти се загрижувачки, но сè уште нејасни.

Повеќето експерти веруваат дека се потребни повеќе истражувања за да се утврди целосното влијание на микропластиката врз човековото здравје, но студиите покажаа дека веќе има некои докажливи негативни влијанија врз здравјето.

Авторите на студијата открија дека микропластиката влијае на формирањето на облаците, а облаците се од огромно значење за времето што го доживуваме. Облаците произведуваат врнежи во форма на дожд, снег и сè помеѓу. Тие исто така ја блокираат сончевата светлина, а помалото сончево зрачење значи пониски температури.

За да се формира облак, водената пареа треба да се претвори во капки вода – течност. Потоа, многу капки вода треба да се соберат за да станат облак.

Капките вода се формираат кога водената пареа е во интеракција со ситните цврсти честички во атмосферата, како прашина, пепел или сол од океанот. Според студијата, на таа листа сега може да се додаде и микропластиката.

Овие честички се хидрофилни, што значи дека ги привлекува водата. Штом првите капки вода ќе се залепат за микропластиката и другите ситни честички, се повлекуваат повеќе капки вода и се формираат облаци.

Процесот е сличен на тоа како една искра на крајот може да запали цело поле: една мала честичка во атмосферата може да поттикне процес што станува нешто многу поголемо.

Според авторите на студијата, мора да се завршат дополнителни истражувања за целосно да се разбере степенот до кој микропластиката влијае на формирањето на облакот.