Игор Кралевски (45) е познато име во македонскиот фудбал. Како фудбалер имаше успешна кариера во странство и во Македонија. Потоа се посвети на тренерската работа со младите, во Академијата на Вардар, а потоа и во Академијата на ФФМ, каде, како што вели, работеше околу две и пол години, но веќе не е таму.
Со Кралевски разговараме за состојбата во овој спорт кај нас, за работата со младите фудбалери и за неговата играчка кариера.

* Од пред неколку месеци не сте веќе во Академијата на ФФМ во која работевте како тренер на млади фудбалери. Зошто дојде до разделбата?

– Сегашното раководство на ФФМ го спушти нивото на работа под секое можно скалило. Имаме раководство кое работи за себе, а не за фудбалот. На чело на ФФМ е лице кое воопшто нема фудбалска кариера и одлуките што се носат немаат никаква спортска логика. Секој еден што не е во линија на нивните размислувања е неподобен. Наместо куќа на фудбалот, ФФМ за жал станува куќа на пар луѓе од врвот, тоа е нешто кое треба итно да се промени, тоа го бараат и фудбалерите и навивачите.

* Кои се вашите планови за иднината? Планирате ли скоро некој иден ангажман во фудбалот?

– Секако дека ако има понуда или опција за мој ангажман со кој би го унапредил фудбалот во Македонија за истото ќе размислам, но засега немам планови.

* Подолго време работите како тренер на млади категории фудбалери. Дали според вас во Македонија квалитетно се работи со овие категории, на клупски и на репрезентативен план?

– Во Македонија има добри деца, но не доволно младински школи. Сметам дека младинските школи се институции кои треба да ги развиваме. Со тоа не само што ќе креираме големи фудбалски имиња во иднина, туку и во целост ќе влијаеме на младите своето слободно време квалитетно да го пополнат со спорт.

* Ако ја споредите работата со младите категории денеска во Македонија, во однос на онаа кога вие бевте млад фудбалер, дали и колку сме напредувале?

– Има напредок, но тој напредок мора да биде поголем. Фудбалер не се раѓа, фудбалер се станува. Доколку од млади децата се стават на квалитетен тренинг и во компетитивна средина, вие ќе продуцирате, верувајте ми, десетици имиња од генерација, кои ќе бидат квалитетни европски фудбалери.

* За успеси со репрезентацијата, мора да создаваме играчи. Македонија има талентирани деца, но впечаток е дека од нив не го вадиме максимумот. Дали немаме инфраструктура или доволно стручњаци…?

– Одговорот на ова прашање мислам дека го дадов погоре, но покрај тоа потребни се и поголеми финансии, а тука пред сè мислам на приватниот сектор, кој треба по примерот на Западна Европа да биде посилно присутен во спортот и негова поддршка, бидејќи нема поголем амбасадор за една компанија од клуб кој ќе излезе да се натпреварува на европско ниво со дресови на кои стои името на спонзорот.

* По последните резултати на нашата А репрезентација во Лигата на нациите, дали во неа гледате потенцијал да се пласира на големо натпреварување, европско или светско првенство?

– Секако дека има, треба само напорна работа и упорност.

* Македонските клубови имаат крајно лоши резултати во европските купови, а домашното првенство главно буди мал интерес кај публиката. Замира ли фудбалот кај нас и има ли излез?

– За жал во последните неколку години фудбалот замира, точна ви е констатацијата. Секако дека има излез, излезот е поголема инволвираност на приватниот сектор, кој треба да биде мотор на клубовите, а не тие да се финансираат од општински или државни пари. Секако дека и државата и општините треба да имаат придонес, но не смее да се остави тие да треба да го спасуваат некој клуб кога има големи компании кои можат да го дадат својот придонес кон општеството преку инвестиции во спортот. И еве ги мотивирам сите големи компании да и инвестираат во спортот, не мора тоа да е фудбал, може ракомет, кошарка, боречки спортови, со тоа ќе го дадат својот влог за градење на здрава нација.

* Имавте убава играчка кариера, дома и во странство. Буди ли некој момент од таа кариера посебни емоции кај вас?

– Да, имав богата и успешна кариера, со многу големи и различни искуства, секоја земја негува различен стил на фудбал и искрено научив многу од клубовите каде што настапував во странство. Главна одлика на сите клубови каде што играв е професинализмот и човечноста, дисциплината и упорноста на која ве учат, нешто коешто и сега во животот ми користи за послесно да се справам со предизвиците. Мојата кариера во ФК Хајдук од Сплит буди многу емоции, особено што бев во иста екипа со Плетикоса, Крањчар , Дерања, Томо Ерцег, но и со Игор Штимац и легендарниот сега покоен Чиро Блажевиќ, кои се главни виновници што заминав таму. Исполнува со задоволство фактот што од спротивна страна и дерби утакмици играв против Модрич, Чорлука, Едуардо Де Силва, Бошњак… Има ли поубаво нешто во професионалната кариера кога ќе бидеш покрај вакви великани? Секако дека не. Во Луч Енергија во Русија играв заедно со Сичев, Хулк, Ето Самуел, Вагер Лав, Саво Милошевиќ и безброј други великани.