Во тетовското село Доброште, општина Теарце, фармата на семејството Синадиновски работи со полна пареа. Моторната сила и рецепт-мајсторки на оваа фарма се две жени, снаата Ирена Синадиновска и нејзината свекрва Илинка, кои од 2004 година, сложно, со сплотени раце произведуваат различни органски специјалитети од македонската традиционална кујна.

Ајвар, лутеница, пинџур, кравјо сирење, биено сирење, ќефир и јогурт, чварки, суво месо, превкусни домашни слатка и џемови… за прсти да излижеш, а има и домашна сливова ракија – мелемче за душа. Снаата Ирена, која е наша соговорничка, вели дека сепак, најмногу е горда на нивните деликатесни кашкавали збогатени со зачини и други додатоци.

Ирена, заедно со сопругот Предраг, се основачи на фармата „Агро Алекс“, која се наоѓа во дворот на нивната семејна куќа. Во неа одгледуваат ситен и крупен добиток, во дворот има и поситни градинарски култури, додека другите ги одгледуваат на нивните ниви низ атарот на селото Доброште.

Во балканската традиција постојат бројни анегдоти, приказни и вицеви на сметка на терсене односот меѓу снаата и свекрвата. Во меѓувреме, се појавија и прирачници на тема „совети – како да се справите со свекрвата“. Но Ирена ни објасни како со својата свекрва го урнале овој стереотип:

– Не само што го урнавме во пракса овој стереотип, туку и докажавме дека во една куќа не смее да има несогласувања и омраза за работата да оди напред. Едноставно е да се сфати: мојата свекрва е мајка на човекот што го сакам и ме сака, баба на мојот син Алексеј. Мора да се почитуваме и да се сакаме сите. А за и вие да се „справите“ со свекрвата, мојот совет е – почитувајте ја и таа ќе ве почитува вас.

Наспроти балканската изрека „свекрвата се меша во сите манџи на снаата“, во случајот на Ирена свекрвата и буквално ги вплеткала своите прсти во манџата, и тоа доброволно и со „дозвола“ од Ирена.

– Ја оставив свекрвата да ми се меша во манџата зашто е повкусна кога заедно ја мешаме, се смее таа и додава: Инаку, повеќе од рецептите за зимници и нивно приготвување, за слатката и џемовите, ги имам научено од мајка ми Олгица, но секако и свекрвата ми споделила некои нејзини вкусни рецепти.

Но што го прави ајварот на сложните снаа и свекрва повкусен од другите?

– Не сметам дека нашиот ајвар е највкусен, сигурна сум дека има и други вкусни ајвари – скромно одговара Ирена. Но тоа што нашиот ајвар би го издвоило од другите, веројатно е во тоа што се прави со органски, наши, домашни пиперки.

Активностите на фармата бараат целосно „фаќање“ на денот, се станува рано наутро, а работата завршува откако темнината ќе надвисне над селото. Наутро, свекрвата Илинка ги молзе кравите, за лупење и печење пиперки се задолжени и двете жени, за мелење е задолжен десетгодишниот син Алексеј заедно со мајка му, Ирена. Ирена е задолжена и за пржење на ајварот. И сè тоа се прави рачно и со многу љубов и посветеност.

– Модерна машина имаме само за мелење, а за другото се применува женска рака – вели Ирена.

Ја прашуваме како живеат жените во село Доброште, кои им се главните активности, во што наоѓаат забава, што најмногу ја мачи жената од селото? Сепак, таа ни одговара само за себе, сметајќи дека „не е компетентна да коментира за други лица“.

– Јас живеам одлично во нашето село, имам многу активности. Забава наоѓам во работата, излегувањата и прошетките со мојот сопруг Предраг и синчето Алексеј. Немам мака никаде, ни во град ни во село.

Лани оваа фарма произвела над 1.000 тегли ајвар, џемови, слатко како и друг вид домашна и традиционална храна што ја продавале на своите веќе постојани купувачи, а интересот за поголемо производство на домашна храна расте. Затоа, Ирена и Илинка бараат жена која ќе им помогне во работата, ама за жал, таква вредна жена сè уште не се наоѓа.

– Интерес нема меѓу сосетките и роднините да се приклучат на работата. А зошто никој не сака да се нафати ова да го работи, е тоа ќе треба другите да се прашаат – завршува Ирена.