Роберт Билбилов е едно од најпрепознатливите имиња на домашната музичка сцена. Композитор, продуцент, пејач и текстописец, кој со години е присутен и активен на домашната сцена.

Во интервју за „Слободен печат“, Билбилов зборува за летото како време на инспирација, за своето музичко патување што започнало уште во студиото на неговиот татко Хилми Билбил, за кој вели: „Да растеш покрај човек со таков карактер и таква музичка тежина е и чест и предизвик“.

Зборуваме за синот Давид, за љубовта, за животот надвор од сцената…

Со оглед на тоа дека е лето – колку овој период од годината влијае врз твојата музичка инспирација и зошто?

– Летото има некоја леснотија во себе. Луѓето се послободни, градовите дишат со друго темпо, а срцето полесно се отвора. За мене, инспирацијата често доаѓа кога не ја барам, а летото ми ги нуди токму тие моменти на спонтаност, тишина, мир… и некако, тогаш песните сами се кажуваат.

Сепак, дали се подготвуваш за одмор и што за тебе претставува идеален одмор?

– Да ви одговорам искрено, одмор одамна не ми значи само море или патување. Одмор за мене е кога ќе успеам да бидам тука, сега, со луѓето што ги сакам – без притисоци, без планови.

Кога сме кај музиката – за тебе како да нема зима… Што е последното нешто на кое си особено горд?

– Навистина, кај мене нема пауза – музиката е постојано со мене. Особено сум горд на последниот албум „Африкан Квин“ – Џаст РБ и Никифор – Кафе де Анатолија („African Queen“ – Just RB & Nikifor – Café de Anatolia), кој го работев од срце. Таму има нешто многу лично, нешто што долго време го носев во себе.

Како би го опишал твоето музичко патување – од првите денови до денес?

– Патување со многу станици. Почнав скромно, од студиото на татко ми, па преку настапи, свирки, грешки… сè. Немаше пречек со црвен тепих, имаше работа, учење и упорност. И да ти кажам, не би менувал ништо.

Што значеше за тебе да растеш покрај татко ти Хилми Билбил? Дали беше тешко да излезеш од неговата сенка?

– Тоа е прашање што секогаш носи емоција. Да растеш покрај човек со таков карактер и таква музичка тежина е и чест и предизвик. Но, татко ми никогаш не ми наметна ништо. Напротив, ме учеше да бидам свој. Сенката не ми беше товар, беше ветер во грб. Најголемиот комплимент што го добив е кога луѓето почнаа да ме слушаат како „Роберт“, а не само како „син на Хилми“.

Си работел со многу познати музички имиња, а твоето име стои зад многубројни хитови. Како се создава песна што остава траен впечаток?

– Песна што останува не се прави со калкулатор. Се прави со срце. Мора да боли нешто или да свети нешто во тебе додека ја пишуваш. Тие песни не се „продукт“, тие се искуство. Луѓето тоа го препознаваат – кога си вистински, кога не глумиш.

Песната „Аман“ произлезе од една СМС-порака, колку често реалниот живот ти е инспирација за музика?

– Песните ми се дневник, буквално. „Аман“ е еден таков момент – една реченица, еден здив, една порака што ми останала врежана. Животот е полн со музика, само треба да ја слушаш.

Ајде малку приватно… Дали си строг татко? И колку Давид, покрај тоа што ти е син, ти е и најдобар другар?

– Се трудам да бидам присутен, а не строг. Давид ми е најголем учител. Благодарение на него, научив што значи безусловна љубов. Секако дека сум татко, но понекогаш и тој мене ме смирува, ме исправува. Тој ми е и син, и пријател, и најискрениот критичар. Сакам да знае дека секогаш сум тука – за сè. Давид ми е син, ама и огледало. Со него зборувам отворено. Учиме еден од друг, и тоа ми е највредната врска.

Што правиш кога не пееш и колку ја сакаш модата? Но, и како се снаоѓаш во кујната?

– Кога не сум во музиката, сакам тишина. Или филм, добра книга, друштво. Модата ја гледам како продолжение на внатрешниот свет, не следам трендови, ама сакам да сум „свој“. А во кујна… знам да направам нешто добро, особено кога готвам за некој што ми значи.

Што се случува со љубовта? Зад себе имаш еден брак, а неодамна се пишуваше дека си вљубен. Веруваш ли во љубовта и што научи од љубовните искуства досега?

– Секако дека верувам. Љубовта не е совршенство, таа е учење, разбирање, паѓање и станување. Имам поминато многу, и убаво и тешко. Но, никогаш не сум престанал да верувам. Само љубовта е сè што има смисла.