Иако со музика сега не се занимава активно, не престана да свири и да пее, за своја душа. Вели дека клавирот е нејзина сигурна зона, како и јогата со која долги години се занимава. Фани Христова, една од нашите најшармантни пејаачки и диџејки, битолчанка со скопска адреса, сега е лиценциран инструктор по јога. Лошите случувања, како загубата на татко ѝ и раскинувањето на свршувачката, ја натерале да тргне по нов животен пат за кој искрено раскажува за „Слободен печат“. Животното мото кое го научила одо татко ѝ: „По бура одиме понатаму“, ја води и денес, и вели дека е среќна што живее мирен и исполнет живот.

Најави дека пишуваш книга. Што те инспирираше, за каква приказна се работи и кога можеме да ја очекуваме?

– Да, веќе сум во крајна фаза, со многу задоволна насмевка ова го пишувам. Првично започнав во време на пандемијата кога отворив групи за бесплатни часови за јога. На почетокот анксиозноста кај сите нас беше на високо ниво, се запрашав како можам јас да бидам од помош во вакво време – невреме, па заедно со помош на мојот учител од Индија составив вежби за дишење кои беа наменати за да ги зајакнат белите дробови, респираторниот систем, да намалат панични напади, анксиозност и многу техники за дишење кои помагаат за контрола на пулсот. Верувајте, дишењето е уметност!

Колку што може некого да го турне во јама во паничен напад, толку може да ни помогне, да ни даде бистра мисла, смиреност….

Мое мислење е дека нема доволно литература достапна за јога во Македонија. Во мојата книга, освен најбитните работи или кратко азбуката на јогата, а која е доста широк поим, се потрудив да ги поедноставам работите колку што можам, за да може секој што ќе посака да работи повеќе на својот внатрешен мир, ќе му биде од помош. Макар и квалитетот на еден човечки живот да го променам на убаво ќе бидам пресреќна.

Долги години си позната како инструктор по јога, како започна твојата приказна со јогата, кога се роди таа љубов?

– Многу често сум зборувала, сѐ започна со одмор на Тајланд. По еден период на големи промени, го загубив татко ми, раскинав свршувачка, сакав да бидам сама и само да работам. Во тој период мојата станица беше Цирих. По новогодишната ноќ во Сент Мориц кога работев како диџеј, менаџерите ми понудија супер договор, точно во период кога сакав буквално само да работам и да ги отргнам мислите од болката и празнината што ги чувствував, потсвесно, и до некаде свесно ја репресирав болката од загубата на татко ми. Менаџерот, кој сега можам да го наречам брат, од Цирих ми рече: „Доста работа, време е за одмор. Март е, одиме на Тајланд“.

Се запишав на час по јога по кој сѐ се смени во мојот живот, одморот се трансформира во секојдневно вежбање јога и соочувајње со самата себе. Конечно сѐ што потиснував длабоко во себе почна да подизлегува на површина. Тогаш знаев дека е време за ново поглавје, сакав да си се посветам максимално како што им се посветував и на моите настапи. Трансформативен одмор по кој се чувствував ослободено, мирно. Во еден разговор пред да заминам назад дома, мојот ментор ми рече: „Сега сфаќаш зошто лотусовиот цвет е толку убав и најчист, а расте и излегува од кал? Да, најубавите нешта некогаш треба многу длабоко да се „изгубат“ во калта или во матната вода за да никнеме чисти како најубавиот лотус. Без кал нема лотус“ – Тхич Нхат Ханх.

Една убава вистина за лотусот ќе може да се прочита во книгата.

На кој начин одржуваш часови сега, кои техники ги користиш?

– Имам различни групи и пристап. Имаме онлајн часови за хатха yога, аштанга, јин јога, терапевтска јога, сениор јога за возрасни и се надевам од септември и детската група ќе почне со работа. Онлајн сѐ уште работиме, затоа што има практиканти од цела Македонија, Словенија и Германија. Индивидуалните часови ги работам со поинаков пристап, тука правиме една здравствена анамнеза – дали постои конкретен проблем, заздравување на скршеници, проблем со одредени жлезди, проблем со притисок, анксиозност… правам исклучиво програма каде што се фокусираме да ги елиминираме сите болки и проблеми. Со холистичкиот пристап и терапевтска јога морам да признаам, благодарение на мојот ментор Свами Сачидананд, успехот е голем.

Работам и часови во живо, и со многу спортисти на спортски повреди, сѐ во зависност од практикантот.

Каде сѐ си патувала поради јогата, кое место и патување никогаш нема да го заборавиш?

– Уф, цела Европа, Азија, но морам да признаам Азија, особено Тајланд ми е моето омилено место. Осум години патувам на Тајланд поради јогата и секогаш се враќам дома со ново знаење. Како инструктор, но и со индивидуален раст кај себе. Еве, сепак оваа година патувањето во Тајланд ќе го издвојам, поради тоа што во јануари, кога ги завршив последните 500 јога обуки, часови тренинг и официјално станав покрај лиценцирана од 2018 како интернационален јога инструктор, сега и регистриран јога инструктор и во Јога алиајснсата. За првпат оваа година во Тајланд работев од прв до последен ден како инструктор и имав можност целото знаење да го насочам кон практикатнтите. Навистина беше магично.

Впечатлива беше на сцената како пејачка и диџеј, колку музиката сега е присутна во твојот живот?

– Музиката или поточно моето пијано дома и јога матот ми се сигурна зона. Тука допуштам да бидам најкревка. Кога имам наплив од емоции,а не сум спремна да ги споделам и да ги срочам во зборови, тогаш ги преточувам во ноти, оставам сето она што го чувствувам да стане музика.

Маја Саздановска ти е роднина ако не се лажам, кои ти се најдрагите спомени поврзани со неа и со вашето детство?

– Маја ми е кума иако не си прва што така мисли. Со Маја нѐ врзува сѐ, од моите први спомени како дете. Од бебиња сме заедно, заедно ги живеевме детските години, тинејџерските, факултетот, Евровизии, патувања, одмори… не можам да го замислам животот без неа во него. Посебна љубов нѐ врзува. Благодарна сум што ја имам. Од каде кума? Јас не бев крстена, па за мојот 22 роденден ја прашав дали сака да ме крсти во црква. Сега покрај сѐ ми е духовна мајка, другар, сестра, и во сончево време, но и во бури тука сме! Рамо една на друга за цел живот.

Ѓоко Хаџиевски ти е вујко, што е она највредното што го научи од него?

– Дисциплина, достоинство, упорност… има многу нешта, вујко ми секогаш бил дел од мојот живот, но во последните работи, откако работам како инструктор, секогаш ми е ветер во грб, голема поддршка, секогаш искрено знае да ми се израдува, па и да ме искритикува кога треба. Кратко: Горда сум што токму него го имам за вујко.

Знаеш да напишеш емотивен статус во чест на твојот покоен татко, кои ти се најдрагоцените спомени на него?

– Со голема насмевка започнувам да ти пишувам одговор и покрај тоа што физички не е тука, ми остави толку аманети, совети, ми даде толку многу љубов, нежност, долги разговори… ако можам да одвојам врежани моменти. Хммм, нормално секој викенд во Зоолошка, парк па во „Пелистер Фуфо“ на „Кока-кола“ со 2 коцки шеќер, за грлото со сестра ми да не нѐ фати. Секогаш викаше дека нема кампањско учење. Нѐ седнуваше една па друга на маса и студиозно учеше со нас. Надвор од училиште, секогаш велеше: „Христова, немој никогаш да продаваш лажен морал, биди онаа што си, но имај предвид дека најважно од сѐ е со чист образ да легнуваш навечер оти само тогаш мирен сон ќе имаш“. Нѐ воспитуваше да ги почитуваме сите вери и нации, велеше: „Ќерко земај пасош и шетај го светот, тоа богатство никој нема да може да ти го одземе. Ако некој фрли по тебе со камен, ти врати му со шампита“. Сепак, нешто како последни спомени, неговото поздравување со мајка ми пред да влезе на операција. Уф, толку топлина која иако секојдневно дома ја гледав со сестра ми, овај пат не знам колку пати си кажаа со мајка ми колку многу се сакаат, со таква милост и љубов и топлина се гледаа. Ете и тоа никогаш нема да го заборавам. И неговото мото: „По бура, одиме понатаму“.

Малку се знае за твојот љубовен статус, дали си вљубена, дали си во врска, има ли некој кој ти го прави животот поубав?

– Одамна мојот приватен живот го чувам во мир и тишина откако научив лекции. Баш го чувам, чував би рекла, затоа што бев медиумски активна и мирот не сакав да ни го наруши ништо. Сега кога мирно живеам немам гард, но сепак би го чувала како капка вода во рака, среќата се множи само со оние кои ви се најблиски. Иако сега не чувам никого од ништо. Немам партнер, моментално животот ми го прават поубав Талиа и Вито, фамилијата и пријателите.