Гала-проекцијата на играниот филм „М“ на режисерот Вардан Тозија ја донесе познатата хрватска актерка Бојана Грегориќ Вејзовиќ на отворањето на 22. издание на Фестивалот на европски филм „Синедејс“ во Скопје.

Хрватската актерка Бојана Грегориќ Вејзовиќ во филмот „М“ на Вардан Тозија се појавува во финалната сцена, каде што треба да го извлече главниот јунак на безбедно место. Иако досега работела на стотина актерски остварувања во театар, на филм и на телевизија, таа ни откри дека за подготовките за улогата требало да совлада нови вештини.

Нејзино задоволство е што успеала да најде можност да дојде на премиерната проекција на филмот во Скопје, а наше задоволство беше што сподели дел од своите размислувања за улогата и за филмот.

Како се случи да бидете дел од актерската екипа во филмот „М“ на Вардан Тозија, на покана на режисерот или преку аудиција?

– Соработката настана по аудиција. Денес сè е олеснето со технологијата, километрите оддалеченост не претставуваат никаков проблем.

Приказната во филмот е дистописка, Вашата улога нема име, туку опис Жена Поручник. Какви беа Вашите подготовки за улогата?

– Филмот го снимавме непосредно пред короната, така што „катаклизмата“ како можност, од денешна перспектива, изгледа поблиску од кога било досега. Како општество, мораме да промениме многу работи од корен. Од индустријата до нашиот однос со животната средина, па дури и самиот начин на живот. Се надевам дека тоа е можно, бидејќи природните ресурси покажуваат дека ја изморивме нашата прекрасна планета. Можеме да ја обезбедиме таа убавина за генерациите што доаѓаат со малку откажувања и многу пожртвуваност.

Филмот на Вардан, колку и да е дистописки, го доживеав како филм за верата, надежта, како филм за љубовта. Љубовта помеѓу таткото и синот, љубовта помеѓу двајца пријатели, за љубовта која дава надеж дека постои утре и тоа дека има надеж.

Задоволство беше да се биде мало тркалце во таа голема приказна. За улогата, покрај актерските проби со Вардан, имав подготовки и во македонската специјална полиција. Беше забавно да се влезе во тој свет на дисциплина и пожртвуваност. Опремата што ја носев тежеше над 7 кг. Имав шлемови, панцири, дури и оружје. Ме научија да нишанам, да одам со целата таа опрема, се чувствував како вистински акционен херој, хахаха…

Вардан е одличен режисер што целосно ме освои со филмот „Амок“. Трпелив, посветен и секогаш насмеан. Лесно е да се работи кога актерот се чувствува сакан. Воодушевена сум од целата екипа одлични колеги актери, особено од младите момци, кои снимаа на неподнослива жештина, одговорни како да се полнолетни. Нивниот талент, особено на Матеј Сиваков, е неверојатен, фантастичен! Леснотијата со која доаѓа до емоција ве соборува од нозе!

Во Вашето портфолио има многу улоги на филм, уште повеќе улоги во телевизиски серии, а најмногу театарски улоги. Подготовката на секоја улога поединечно е посебна. Имате ли своја метода во подготовка за улога во различните медиуми?

– Да останам искрена и природна е она кон што се стремам, без разлика дали е тоа театар, филм или телевизиска серија. Актерскиот процес тешко се опишува со зборови, сопствените емоции понекогаш на брутален начин ги предизвикуваме и ги пренесуваме во ликот што го толкуваме. Најчесто во тишината на мислата, во „балонот“ на емоции што ги ослободуваме во некој филмски кадар или на театарска сцена за време на монолог.

Како се чувствувате и за што размислувате додека се гледате себеси на големото платно или на телевизија?

– Се гледам како критичар, хахаха… и размислувам за моментите кога кадарот е реален… учам гледајќи. Оваа работа се учи и спознава додека си жив.

Покрај работата со Вардан Тозија на „М“, со кои други македонски уметници имате работено досега?

– Имав можност неколкупати да работам со Александар Поповски. Направивме одлични хит шоуа во „Гавела“, како „Сон на летната ноќ“, „Ричард III“. Би сакала почесто да соработувам со вашите режисери, актерки и актери. Се случува нешто прекрасно, енергијата во театарот се освежува кога ќе дојдат нови луѓе. Дај Боже често да се испреплетуваме во создавањето нови претстави и филмови!

Гала проекција на дистописката филмска приказна „М“

Филмот „М“ е дистописка приказна за осумгодишниот Марко, кој живее со верување за заштитничките моќи на својата магична шума, не знаејќи за постоењето на светот надвор од неа. И покрај контролата на неговиот строг татко, детската љубопитност го води до преминување на границите. Еден ден, средба со едно љубезно, беспомошно момче со име Мико, внесува малку топлина и поврзаност во изолираниот свет на Марко.

Како што му расте љубопитноста, Марко копнее да ги открие тајните што се кријат зад границите на дивината. Суров сплет на околности му ја исполнува желбата порано одошто очекува. Го чека тешко патување, исполнето со непознати опасности и можност да види еден засекогаш променет свет.

Во филмот играат младите Матеј Сиваков и Александар Ничовски заедно со актерите Сашко Коцев, Камка Тоциновски, Тони Михајловски, Бојана Грегориќ Вејзовиќ, Борис Дамовски, Благој Веселинов, Оливер Митковски, Жаклина Петровска, Мирослав Петковиќ, Јасмина Билаловиќ, Сабина Ајрула, Владимир Тулиев. Кинематографер е Владимир Самоиловски, а монтажата е на Атанас Георгиев и Благоја Неделковски.

Режисерот Вардан Тозија со голема возбуда ја проследи проекцијата на филмот. Во преполното гледалиште во Парк МКЦ на 13 јули беше присутна целата актерска, уметничка и продукциска екипа на филмот. Дел од нив по проекцијата излегоа пред платното да се поклонат пред воодушевената публика.

Продуцентот Дарко Попов посочи една изјава од Вардан Тозија, дека „за да направиш добар филм треба да се изнамачиш“ и кажа дека не знае дали направиле добар филм, но ептен се изнамачиле.

Во своето кратко обраќање Вардан Тозија прво упати благодарност до публиката и до екипата на МКЦ за можноста проекцијата да се случи на нивни терен и во рамките на фестивалот „Синедејс“. Во својата порака до МКЦ, со оглед на околностите со кои се соочуваат секојдневно, рече дека се надева да продолжат да се борат и со своите настани и енергија да внесуваат мали светли импулси во нашето сивило.

– Филмот бараше многу и ние дадовме сѐ од себе, колку што секој од нас можеше. Филмот немаше да може да се оствари без поддршката и посветеноста на комплетната актерска и продуцентска екипа од Луксембург, Хрватска, Франција, Косово и од Македонија – рече Тозија, посветувајќи го филмот на неговите луѓе што прерано заминаа и не дочекаа да ја видат неговата премиера.

(Интервјуто е објавено во „Културен печат“ број 187, во печатеното издание на весникот „Слободен печат“ на 15-16.7.2023)