На 19 декември 1915 година била родена Едит Пјаф, некрунисаната кралица на Париз и болката.

Над влезната врата со број 72 на улицата Белвил, на преминот од 19-ти до 20-ти париски аранжман, се наоѓа плоча на која пишува:

„На скалите од оваа куќа, Едит Пјаф, чиј глас подоцна го допре цел свет, родена е во потполно сиромаштво на 19 декември 1915 година“.

Иако тоа се совпаѓа со париската легенда за тоа како Едит Пјаф буквално била родена на улица, станува збор само за легенда. Таа всушност била родена во болница 4 дена порано и тоа како Едит Џована Гасион. Меѓу нејзините најжестоки обожаватели стана вообичаено да се прикаже славната шансона како жртва на сиромаштијата и полу-светот што ја експлоатира во 1930-тите и 1940-тите.

Денес хроничарите на 20 век истакнуваат дека Едит Пјаф не била толку наивна и невина како што изгледала, но дека успешно жонглирала со своите љубовници и тактизирала како секогаш да биде над конкуренцијата. Така Жулиет Греко (92), пејачка и актерка, никогаш не ѝ простила на Едит која ја оговарала.

„Не можеше да ги поднесе другите пејачки“, изјавила Греко во една прилика за Le Parisien. „Таа им велеше на луѓето дека сум ружна и лошо облечена. Бев дете, имав само 19 години, се обидував да започнам кариера“.

Доколку тоа било така, сепак не треба да се занемарат околностите кои Едит Пјаф ја направиле лавица секогаш спремна за борба. Прочуената пејачка била оставена од страна на мајка ѝ уште како многу мала. Нејзината мајка била алкохоличарка и грижата за Едит морала да ја превземе нејзината баба. Кога имала 7 години, нејзиниот татко Луј кој патувал со циркуз, ја земал со себе и притоа ја научил на основите за изведување перформанси на сцена. Дури и кога била мала, нејзиниот глас бил толку неверојатен што било невозможно да не се примети и да не ѝ се восхити. Нејзиниот татко тврдел дека наводно гласот на Едит „ги гушел татнежите на лавовите“. Во своите тинејџерски години, таа веќе пеела по париските булевари и кафетерии.

Таа многу рано започнала да ги менува љубовниците, а веќе на 17 години го добила своето прво и едиствено дете, ќерката Сесил, која починала од менингит на само 2 години. Еден извор подоцна се колнел, а историчарите веруваат дека тоа едноставно не може да биде вистина, дека Едит морала да го продаде своето тело на странец за да може да го плати погребот.

Брзо после нејзиниот 20-ти роденден, ја приметил Луј Лепле, сопственик на ноќниот клуб кој од Едит Пјаф направил ѕвезда на париското кабаре, ја облекувал во црно и го полнел нејзиниот репертоар со песни преполни со болка и скршено срце. На крајот сепак излегло дека тоа било терен во кој легендарната Пјаф одлично пливала, а нејзината слава почнала да расте, се шири и така таа станала меѓународна музичка ѕвезда.

Иако во тој период животот на Едит Пјаф не бил ништо полесен, барем од финансиската страна, започнале да се нижат емотивни потреси. Нејзина голема љубив бил Марсел Сердан, прочуен боксер кој во 1949 настрадал во авионска несреќа, а после тоа Едит се предала на алкохолот и наркотиците и допуштила мракот да ја обземе. Таа доживеала нервен слом во 1960 година и сфатила дека и е доста од се, па објавила дека остатокот од животот ќе го помине покрај море. Сепак, неколку месеци подоцна, на инсистирање од страна на двајца млади текстописци, отпеала песна која до ден денес останала нејзина најпозната „Non, Je Ne Regrette Rien“ (Не, не жалам поради ништо).

Сепак, нејзините последни зборови биле:

„За секоја проклета глупост која ќе ја направиш во животот, ќе платиш“.

Изгледа дека сепак жалела поради некои работи.