Првиот цврст доказ за тоа како римските колекционери го користеле отровното семе на растението буника е откриен во Холандија. Го пронајде тим археолози предводени од д-р Маике Грут од Слободниот универзитет во Берлин, пишува „Псај.орг“.

Тимот анализираше семиња пронајдени во шуплива коска во римската населба Хаутен-Кастелум во Холандија, а резултатите се објавени во списанието „Антиквити“.

Наодите на тимот ги потврдуваат пишувањата на класичните писатели како на пример Плиниј Постариот, кој зборува за медицинските употреби на растението како лек за болести, вклучувајќи треска, кашлица и болка.

„Нашите резултати сугерираат дека античката римска практика се проширила низ целата империја, па дури и на нејзината периферија“, рекла Грут.

Претходните истражувања сугерираат дека коската можеби се користела како лула со кое се вдишувал часот од запаленото семе, бидејќи е познато дека произведува халуциногени ефекти. Сепак, ова семе што археолозите го пронајдоа не било изгорено, и нема докази дека коската била палена. Покрај тоа, би било смртоносно да се запалат стотиците семиња складирани во коската, која очигледно служела за складирање.

„Бидејќи буниката може да расте во и околу населбите, така и семето може случајно да заврши на археолошките локалитети. Затоа не е лесно да се докаже дали се користеле семињата или не, како и дали се користеле како дрога или како лек. Меѓутоа, во овој случај, факт е дека семињата се пронајдени во шуплива коска од овца или коза, затворена со плута натопена со катран направена од кора од бреза, а тоа сугерира дека таму се чувале намерно, но не биле пушени“, објаснила Грут.

Археолозите досега откриле само четири примери на употреба на семе од лушпа во северозападна Европа. Во средновековен локалитет во Данска, бил откриен во сад. Ова е прв случај на семе од буника складирано во сад за време на Римската империја.