Некој би можел слушањето на непостоечки гласови автоматски да го поврзе со невролошки состојби како што е шизофренијата. Меѓутоа, сега се покажало дека под одредени услови секој може да слушне гласови што ги нема.

Научниците од Федералниот политехнички универзитет во Лозана во Швајцарија и оние од Универзитетот Савоа Мон Блан во Франција сакале да истражат што ги предизвикува слушно-вербалните халуцинации – односно ситуации во кои личноста слуша глас, но нема човек што зборува.

Претходните студии сугерирале дека овие халуцинации се предизвикани или од неспособноста човекот правилно да се дистанцира од околината или од цврстото верување или претпоставка што го надминува она што навистина се случува во околината. Тимот сакал да ги тестира двете хипотези.

„Овде развивме нов метод за предизвикување слушно-вербални халуцинации во контролирана лабораториска средина со интегрирање на методите на гласовни перцепции со сензомоторна стимулација, што ни овозможува да ги истражиме двата главни методи“, напишале научниците во својот труд.

Тимот адаптирал техника што претходно ја користеле, а кога учесниците го притиснале копчето пред себе, роботска рака ги боцнала во задниот дел. Во овој нов експеримент кој вклучувал 48 учесници, одложувањето на боцкањето било различно, а волонтерите носеле слушалки преку кои слушале смирувачки звуци и оние слични на водопад, па повремено слушале гласови – и сопствените и гласовите на други.

Како и кај претходниот тест со притискање на копчињата, учесниците изјавиле дека чувствуваат присуство зад себе поради боцкањето, а некои од нив рекле дека преку слушалките слушнале гласови што ги немало.

Феноменот на слушање гласови бил почест доколку учесниците слушале туѓ глас наместо својот и доколку постоело подолго растојание помеѓу притискање на копчето и боцкањето на раката. Се чинело како учесниците да измислиле глас само поради чувството дека некој стои зад нив.

Научниците веруваат дека овие резултати се доволен доказ дека двете теории за предизвикување на халуцинациите се точни: учесниците не успеале правилно да ја следат околината и биле под силно влијание од описот на она што се случува околу нив.

Забележливо е дека зачестеноста на гласовите што ги нема, се зголемувала со должината на тестовите, па учесниците имале поголема веројатност да слушнат фантомски звуци како што експериментот се приближувал кон крајот, пишува „Саенс алерт“ (Science Alert).

На крајот, сознанието што ги предизвикува овие халуцинации е важно за да се разбере нивната поврзаност со состојбите како што е Паркинсоновата болест. Тоа е, исто така, показател дека ако слушнете глас во вашата глава, тоа не мора веднаш да биде причина за паника.

„Освен новостите и важното методолошко влијание, овие резултати фрлаат нова светлина на феноменот на аудитивни халуцинации, пружајќи експериментална поддршка за двете навидум спротивставени толкувања“, пишуваат научниците во трудот објавен во „Псајколоџикал медисин“ (Psychological medicine).