Бучното најавување за исчезнувањето на македонскиот јазик и за неговата асимилација е деструктивна политичка пропаганда, којашто се базира на силно форсирање на трагиката и патетиката како моќни манипулативни средства во оваа средина. Манипулацијата, за угнетеност, за онеправданост, за жал, стана заштитен знак на повеќето политички структури, не само во врска со македонскиот јазик, туку и за секој општествен сегмент. Денешниве патриоти го величаат Ќосето, се гордеат со Александар Македонски, веат „патриотски“ знамиња, инсистираат на антички корени на современиот македонски јазик и сѐ уште плачат поради „нашата угнетеност и онеправданост. Тоа е одраз на слабост и неукост, а не на патриотизам. Ниикој не го потенцира фактот дека и претходно и сега се преведуваат книги од македонски на бугарски јазик, и од бугарски на македонски јазик. Зарем тоа, надвор од сите дневнополитички манипулации, не е аргументиран факт за самобитноста на македонскиот јазик?

Вака возвраќа на коментарите за асимилацијата на македонскиот јазик професор д-р Весна Костовска, вонреден професор во Институтот за македонски јазик. Таа за НоваТВ го кажа своето мислење и за неодамна усвоениот Закон за употреба на македонскиот јазик.

– Пред сѐ, за спроведување на Законот, неопходно е да се оствари стабилизирање на правниот систем во државата. Тоа би довело до унапредување и стабилизирање и на сите други сегменти на општеството, коишто се важни за спроведувањето и примената на Законот. Значи, треба да функционираат сите алки во синџирот, и да се цврсто поврзани во процесот на примената на овој Закон и на сите други закони. Важно е да се подигне свеста за примената на стандардниот македонски јазик како алатка со којашто се остварува соодветна, јасна, прецизна комуникација базирана на стандардниот македонски јазик, на повеќе нивоа, таму каде што е неопходно и каде што е прецизирано со Законот. Свеста за примена на стандардниот јазик треба да се развива уште од најмала возраст, и понатаму во секој степен од образованието. Познавањето и примената на стандардниот македонски јазик треба да се доживува како културолошки чин и како одраз на писменост коишто влијаат на личниот развој, но и на цивилизираноста на општеството. Во образованието, стандардниот јазик не се усвојува само преку предметот македонски јазик и литература. Напротив, стандардниот јазик треба да претставува столб во целокупниот образовен систем при стекнување на знаењето и животните вештини, но и при воспитниот процес. На тој начин, со еден постапен и природен тек, кај најмладите и младите, без наметнување, без отпор кон самиот предмет Македонски јазик и литература би се создала една потсвесна состојба за непречена примена на стандардниот македонски јазик, но и свесност за важноста на неговата примена. Во образованието, недостасува суштинска, детално обмислена програма за предметот Македонски јазик и литература. Програмата треба да се осовремени со консултирање и соработка меѓу учесниците во образовниот процес, лингвистите и литератите, имајќи ги предвид и интересите на денешните генерации, и развојот на технологијата. И многу е важно овој предмет да се дистанцира од неговата крајна исполитизираност, којашто се случува во изминативе години, со што се става акцент на формалноста, а сосема се маргинализира содржајноста.