Со музичкиот архивар и мисионер што ја шири приказната за македонскиот рокенрол, Тошо Филиповски, зборувавме за неговата турнеја по Америка, на која ја промовираше приказната за рок-музиката во Македонија, но и за идните планови на овој неуморен рокенролер.

– Македонската рок-музика оставила сериозен печат на формирањето на мојата личност, па сакав да ѝ се оддолжам на некој начин – вели музичкиот хроничар Тошо Филиповски, на нашата констатација дека ја има улогата на мисионер, кога зборуваме за домашниот рокенрол.

Се согласи со нашата најава, напоменувајќи дека не би требало да е така, и по 60 години рок-музика на овие простори, некој да се занимава со мисионерска работа. Но, околностите се такви.

Тошо Филиповски свежо вратен од Америка, зборуваше за „Слободен печат“ како помина преку „големата бара“.

– Предавањата во САД беа на тема „Шест децении рокенрол во Македонија“. Во некоја најава пред патувањето, кажав дека по „Леб и сол“, „Кисмет“ и „Бернајс пропаганда“, кои најдолго се задржаа таму на една турнеја, успевам да отидам и јас. Не дека Америка е далеку, но постојат одредени процедури. Сепак, желбата беше преголема на луѓето на кои македонската рок-музика им е „саундтрак на животот“, да им се претстави некоја приказна. Во 15 дена одржани се седум предавања во источниот дел на САД – Њујорк, Вашингтон, Чикаго, Њу Џерси, Детроит, Колумбус и Атланта, а го посетив и Кливленд, но заради една друга работа – раскажува Филиповски.

Предавањата беа аудиовизуелни и го поттикнаа Тошо уште подлабоко да ѝ се посвети на работата. Смета дека врз новите генерации Македонци сериозно влијаел македонскиот рокенрол, и дека „Леб и сол“, „Мизар“, „Архангел“, „Суперхикс“… се новите Јонче Христовски, Вања Лазарова и други.

Кога тргна од Македонија, во сопствената режија, а со поддршка на Министерството за култура, во делот на претставување на програмата што ја замислил во Македонскиот културен центар во Њујорк, Тошо уште од старт сакаше приказната што не е локална и не се однесува само на „Големото Јаболко“, бидејќи наши луѓе има насекаде, да ја прошири и на други градови, па, по препорака, стапи во контакт со македонски црковни заедници. Независно од тие заедници, Македонци во Америка самоиницијативно направиле македонски културни центри, кои му дадоа извонредни услови за да се чувствува како да е дома, во Македонија. И да зборува на мајчин јазик!

– Предавањата се однесуваа на македонската дијаспора, па нормално беа на македонски јазик, иако, за некои следни околности, можат да бидат и на англиски. На предавањата доаѓаа по 20-30 луѓе, што е одлична бројка, особено со оскудна реклама, каква што ја имав. На нив главно доаѓаа Македонци, но и луѓето од екс-ЈУ простори – појаснува Филиповски и истакнува дека од престојот во Америка научил многу работи.

На крајот од разговорот се согласивме дека мисијата во Америка на Тошо Филиповски беше успешна. Како шлаг на торта беше одењето во Кливленд, заради посета на „Куќата на славните на рокенролот“ (Rock and Roll Hall of Fame), каде што ги донираше своите три книги, врзани за македонскиот рокенрол, како и четвртата посветена на култната група „Мизар“. Направен е разговор за можноста за една изложба за македонскиот рокенрол, со вистинските артефакти, за која искрено навиваме што поскоро да се случи.

Меѓу идните активности, по Америка, Филиповски открива скорешно објавување на својата нова книга.

– Премиерно објавувам, на 30 ноември промоција на биографијата на Готра – Горан Трајкоски, еден од најголемите македонски музичари и поети. Доволно е само да ги спомнеме „Падот на Византија“, „Анастасија“, „Мизар“, „Мугер фугер“…
Дефинитивно, за Готра знаат и тие што активно не слушаат музиката.