Во центарот на Пјонгјанг, град кој самиот се смета за едно од најзатворените места во светот, се наоѓа хотелот Рјугјонг – колосален облакодер кој никогаш не примил ниту еден гостин. Откако започна изградбата во 1987 година, тој остана симбол и на амбицијата и на неуспехот на Северна Кореја, и покрај завршувањето на екстериерот на зградата, ентериерот останува празен и недовршен. Мештаните го нарекуваат и „Хотел на пропаста“.

Рјугјонг требаше да биде највисокиот хотел во светот, конкурентен на луксузните облакодери во Сингапур и Дубаи. Со висина од 330 метри и 105 ката, беше замислен како симбол на моќта и модерноста на режимот. Сепак, поради економската криза во раните 1990-ти, изградбата беше прекината, а Северна Кореја влезе во период на глад и изолација.

„Од почетокот на изградбата до денес, ниту еден гостин никогаш не спиел во зградата. Изгледа завршена однадвор, но внатре е празна школка“, пишува The B1M.

Еден од ретките луѓе надвор од Северна Кореја што влегол во Рјугјонг е Сајмон Кокерел, туристички водич во Koryo Tours. Неговата работа го донела во Пјонгјанг стотици пати, но само еднаш успеал да ги убеди домаќините да го пуштат во зградата.

„Еден од моите контакти работеше за градежна компанија и рече дека може да организира обиколка. Го разгледавме местото и потоа реков: „Не, сакам да влезам внатре, сакам да одам на врвот“. Имаше повици, часови чекање и конечно се случи“, изјави тој за B1M.

Кокерел се сеќава и на чудното чувство на 99-тиот кат: „Сè беше толку високо што изгледаше како слика, како да гледав во позадината. Морав да се борам за да направам фотографија, но успеав. Би го направил тоа повторно без двоумење, но никогаш не ме пуштија назад – ниту на некој друг.“

Зошто облакодер изгледа толку страшно и масивно? Причината лежи во материјалот. Додека повеќето облакодери во светот се изградени од челик поради неговата цврстина и леснотија, бетонот е распространет во Северна Кореја.

Архитектот Калвин Чуа од Сингапур објаснува: „Голем дел од градбата во Пјонгјанг е базирана на бетон. Ова е резултат на соработката со комунистичките земји во Европа, на пример со источногерманските инженери. Технологијата на префабрикувани панели и бетонски конструкции остана доминантна до ден-денес.“

Поради огромната тежина на бетонот, облакодерот морал да има масивна основа и триаголен облик. Трите крила, секое долга 100 метри, се стеснуваат кон врвот, завршувајќи со конусен врв со дијаметар од 40 метри. Дизајнот, покрај инженерските ограничувања, има и симболична димензија – наликува на планина, важен симбол на моќ во севернокорејската идеологија.

Изградбата траела речиси две децении, додека Северна Кореја се борела со глад и изолација. Дури во 2008 година работите продолжиле, а во 2011 година зградата добила стаклена фасада и LED екрани на предната страна. Планираното отворање во 2013 година не се случило.

Денес, на нејзината фасада се емитуваат пропагандни филмови и пораки што го слават лидерот, додека внатрешноста останува морничаво празна.