Бени Шаќири е соговорник со кој секогаш е интерсно да се зборува за животот во градот, музиката, уметноста, вистинските вредности. Наш познат и докажан музичар, чии хитови сѐ уште можат да се слушнат по ноќните свирки и радијата, човек кој е близок до сите и е вечен поборник за квалитетен и префинет музички израз. Во емисијата „Слободен печат“ зборувавме за сите овие нешта, неговиот професионален пат и личното поимање на скопскиот дух и живот.

Бени често знае да каже дека кај нас нема музичка сцена и тоа се должи на многу фактори, многу параметри кои се изместени, на кои денешниот модерен начин на живот не им оди во прилог.

– За да функционира музичката сцена има основни параметри по кои треба да се движи, за да може да биде издржана и релевантна. Таа музичка сцена кај нас не постои, затоа што, уште од времето по музичките радија, сопствениците биле тие кои диктирале некое темпо, за тоа што ќе оди во етерот. Не постои соодветен музички уредник, за да направи некаква селекција и од тоа што ќе биде избрано, да се пласира во јавност. Музичката сцена е комплексна работа, која за да функционира мора да има тиражи, а веќе нема тиртажи поради самата појава на платформи од типот Спотифај, Јутјуб или Ајтјунс и затоа сѐ е измешано. Секој може нешто да сними и да го објави на социјални мрежи. Музичката сцена не е она што некогаш била, параметрите се сосема изместени, веќе не важат старите правила, а новите се некакво кокетирање со јавноста. Дали се работи за невкус или нешто што е издржано, тоа самиот консумент, слушател или гледач има привилегија да си го дозволи, од проста причина што има мобилен телефон – вели Бени.

Со доза на носталгија кон времињата во кои интензивно се чувствувал духот и пулсот на градот, Бени се потсети на ноќниот живот некогаш, правејќи паралела со она што се нуди денес по скопските локали.

– Скопје одамна има доста нарушен ноќен живот, иако за волја на вистината, јас многу ретко излегувам, односно моите излегувања се сведуваат исклучиво на моите настапи. Скопје во 80-тите и 90-тите години како град беше познат по својот слободарски дух, отворен за сите, без ограничувања, дури и немаше проблеми, беше мирољубив и сигурен град. Сите го сакаа Скопје, се сеќавам дека доаѓаа луѓе и од Загреб, Белград, Сараево… Потоа некако замре, прво чаршијата, по што сите се префрлија од таа страна на Вардар. Тогаш живееше и ГТЦ, тој дел пулсираше и бликаше од многу енергија, луѓе, врвулица… за по неколку години тоа да стане една линија на духови – раскажува Бени за неговите сеќавања од ноќниот живот во Скопје.

Како реализиран сопруг и татко, негова најголема водилка и мотив за живот се неговите деца и најважната животна цел му е да ги изведе на прав пат.

– Нешто што најмногу ме храни и држи во живот се моите два сина и ако нешто ме интересира во животот, тоа се тие двајца. Ништо друго не ми е важно, дали ќе продолжам со музика, дали ќе мијам чаши, дали ќе растоварам камиони… единствено ми е важно тие двајца да се живи и здрави, да ги гледам како растат, да можам да им се најдам и да ги изведам на прав пат. Веројатно најтешката школа која човек треба да ја помине и најтешката работа да ја заврши за еден животен век е да изведе деца на прав пат. Тие и сите наши деца, кои ги познавам или не, ми се главна водилка и мотив, затоа што на крајот на денот сѐ останува на нив. А во однос на амбициите, во текот на животот научив дека некои работи не можеш да ги исконтролираш, можеш да бидеш бескрајно амбициозен, но сепак мора да те допре Севишниот за да ти тргне – вели Бени.

Целото интервју со Бени Шаќири можете да го погледнете на следниот линк: