Инвестиција на SoftBank и сигналите за доверба

SoftBank одамна е познат како глобален инвеститор со амбиција да ја обликува иднината на технологијата. Со својот Vision Fund, компанијата вложува во стартапи и технолошки компании од светски формат, а со купувањето на Arm пред неколку години дополнително го зацврсти својот статус во полето на полупроводниците. Влегувањето во Intel се чита како сигнал дека SoftBank смета на нов подем на американскиот производител на чипови, особено во услови кога глобалната трка за вештачка интелигенција бара стабилни и сигурни производствени капацитети.

Масајоши Сон јавно изјави дека овој потег го потврдува неговото уверување во водечката улога на американската индустрија за технологија и производство. Пазарот веднаш реагираше позитивно, со раст на цената на акциите на Intel за речиси пет проценти во тргувањето по затворањето на берзата. За Intel, кој во изминатите години се бореше со сериозни предизвици, ова е повеќе од финансиска инјекција, тоа е симболичка потврда дека постојат глобални играчи кои веруваат во неговото закрепнување.

Во позадина на овој потег стојат и претходните разговори меѓу SoftBank и Intel за развој на специјализиран чип за вештачка интелигенција. Иако проектот пропадна поради технички несогласувања, сегашната инвестиција покажува дека вратите за соработка остануваат отворени. Воедно, SoftBank паралелно го засилува своето присуство во САД преку учество во големи проекти како Stargate во партнерство со OpenAI и Oracle, кои имаат за цел да изградат инфраструктура за идните генерации на вештачка интелигенција.

Дилемите на Intel и улогата на американската влада

И покрај позитивната вест, Intel останува во сложена положба. Компанијата е под силен притисок да донесе стратешка одлука: дали да вложи милијарди во проширување на производството за да го стигне тајванскиот конкурент TSMC или да продаде дел од своите средства за да обезбеди свеж капитал. Недостигот на големи клиенти како Nvidia и Apple ја намали искористеноста на фабриките и го принуди Intel да го одложи започнувањето на новите капацитети во Охајо.

Под администрацијата на Доналд Трамп дополнително се отвори прашањето за државната улога во спасот на Intel. Владата веќе преку Чипс Акт обезбеди субвенции во износ од 7,9 милијарди долари, но сега се разгледува можност тие средства да се претворат во капитален удел од околу десет проценти. Тоа би значело директно владино присуство во сопственичката структура на Intel, нешто што може да има далекусежни импликации за идното управување.

За Intel, таквата поддршка е и благослов и предизвик. Од една страна, државниот капитал може да ја стабилизира компанијата и да овозможи развој на нови фабрики. Од друга страна, тоа отвора прашања за независноста на менаџментот и за тоа колку пазарно ориентирани одлуки ќе може да се носат.

Во сето ова, Intel се обидува повторно да ја изгради својата конкурентност, откако во времето на поранешниот директор Пат Гелсингер не успеа значајно да ја развие дејноста на изработка по нарачка. Компанијата се наоѓа на крстопат, или ќе успее да стане столб на американското производство во геополитичката трка за технологија или ќе биде принудена да се реструктурира и да продаде клучни делови.
Инвестицијата на SoftBank во Intel е повеќе од финансиска трансакција. Таа е сигнал на доверба, геополитичка порака и можеби последна шанса за компанијата да се врати во редот на водечките производители на чипови. Истовремено, ова е тест и за американската влада, која треба да одлучи колку е подготвена активно да интервенира во клучните индустрии. Intel, SoftBank и Белата куќа сега се испреплетени во сценарио што ќе ја обликува иднината на светската технолошка сцена.