Официјално беше објавено дека преговорите за намалување на работното време ќе започнат наскоро. И додека економијата се жали, синдикатите го поздравуваат тоа бидејќи, како што тврдат во Сојузот на слободни синдикати, просечниот вработен во Црна Гора работи над 42 часа неделно- објави РТЦГ. Финансискиот консултант Стеван Гајевиќ вели дека законот предвидува 40-часовно работно време, но дека поради специфичноста на сменската работа, во одредени индустрии, како што е здравството, потребно е целодневно ангажирање. Во изјава за Радио Црна Гора, тој рече дека се согласува работното време да биде пократко, моделот да се тестира во државната администрација, а кога ќе се видат ефектите, ќе се донесе одлука „за“ или „против“.

„Во врска со седумчасовното работно време, Владата мора да биде максимално внимателна. Оваа мерка никаде не е потврдена како законско правило. Затоа, нема земја каде што е изречно, законски пропишано дека работното време трае седум часа. На пример, во Франција, Шпанија, скандинавските земји, тоа постои во одредени сектори и е регулирано преку одредени грански договори“, изјави Гајевиќ.

Во државната администрација, работното време треба да се скрати за да се подобри ефикасноста на работата.

„Таа ефикасност не зависи само од должината на работното време, туку и од начинот на ангажирање, хиерархиската одговорност, но можеби скратувањето на администрацијата би довело до зголемување на ефикасноста и ефективноста. Мислам дека би било позитивно, но не и во производствените активности. На пример, во туризмот и услужните дејности, каде што работата се извршува во смени, мора да има континуитет во хотелите каде што смените траат 24, 16 или 12 часа. Во тој случај, цената на работната сила се зголемува за работодавачот и ова претставува деловна бариера. На пример, рецепцијата работи 24 часа на ден, ако се воведе пократко работно време, а минималната плата остане на сегашното високо ниво, тогаш трошоците за работата, процесот на производство, а исто така и туристичкиот производ, ќе се зголемат. Значи, сето ова мора да се земе предвид, да се биде исклучително внимателен, можеби даден како можност преку колективни договори, но не како експлицитно законско правило“, коментираше Гајевиќ.

Пораката на економијата беше јасна, дека поради глобалните трендови, не е во можност да се соочи со предизвикот и дополнителните оптоварувања што ги носат пократките работни часови. Тие исто така коментираа дека ова би значело дополнително вработување на работници, а познато е колку тешко било да се добие работна сила во изминатите години.

„Триесет и петчасовното работно време би било, така да се каже, лоша услуга за економијата. Еве, на пример, работата во енергетскиот сектор каде што смените се осум часа. Доколку се скрати, цената на работната сила би се зголемила, би се направиле дополнителни трошоци и би се создала деловна бариера за идните инвеститори, бидејќи во тој случај некој би морал да биде вработен за три часа или да плати прекувремена работа. Затоа владата мора да смисли квалитетно решение. Доколку јас водам економска политика, би го пробал тоа како модел за државната администрација, за да видиме како ќе испадне преку анализата на тест моделот. И само кога ќе се видат ефектите, ќе одлучиме дали некое ад хок решение е добро или не. Може да биде популарно кај вработените, но ајде да го пробаме, да видиме како ќе функционира“, рече финансискиот консултант.

Идејата за работно време од седум часа беше поздравена од Унијата на слободни синдикати и оценета како изводлива, повикувајќи се на искуствата на европските земји.

„За вработените, односно нивните претставници во синдикатите, тоа е добра мерка, бидејќи е нормално секој да сака да работи помалку и да заработува исто, но ние мора да создадеме модел кој нема да ѝ наштети на економијата, со инвестиции кои се на прилично ниско ниво, а навистина ни се потребни“, заклучи Гајевиќ.

Статистиката покажува дека во Грција, Романија и Бугарија работат помалку од 40 часа. Вработените во Холандија имаат најкратка работна недела од 32,2 часа, помалку од половина час подолго во Австрија и 34 часа неделно во Германија. Ако го погледнете регионот во Србија и Босна и Херцеговина, тие работат околу еден час пократко, додека Турција има најдолго работно време, над 44 часа неделно.