Дилан се осврна на голем број теми, вклучително и стриминг музика, напредок на технологијата, па дури и неговите омилени ТВ емисии.

На прашањето како открива нова музика, Дилан рече дека таа доаѓа главно случајно, пред да наведе повеќе од 20 музичари што ги слуша во последно време. Меѓу многуте музичари, Дилан ги спомна Еминем и групата Ву-Танг Клан, за кои рече дека е обожавател. Тој ги пофали за нивното чувство за зборови и јазик, велејќи дека ужива во нив бидејќи нивната визија е еднаква на неговата. Ги издвои и „Royal Blood“, „Celeste“, „Leonard Cohen“, „Rag N’ Bone“ и „Nick Cave“.

Дилан претходно го спомна Еминем во интервју за Тајм во 2001 година кога откри дека не ја слушал многу музиката на Еминем, но рече дека Еминем очигледно прави нешто како што треба, нагласувајќи дека ако е толку контроверзен, сигурно прави нешто како што треба.

Покрај споменатите музичари, Дилан спомна и голем број на, како што ги нарече, „понејасни музичари“, велејќи дека ги слушал Тајни Хил, саксофонистот Теди Едвардс и гитаристот Теди Бун, кои сите биле најактивни во 1940-тите и 1960-тите. Дилан ги спомна и пејачките Ела Фицџералд, Бренда Ли и Џенис Мартин, кои ги опиша како „женскиот Елвис“.

Од многуте музичари што ги видел во живо, Дилан се присети дека дури двапати ја гледал Металика, а бил и на концертите на Оазис и Клаксонс. Тој исто така рече дека се потрудил да оди на концертот на Џек Вајт и Арктик Манкис за да го види Алекс Тарнер. Меѓу другото, тој во интервјуто рече дека тапанарот на Битлси Ринго Стар не е лош пејач, и дека е одличен музичар, а композиторот Ханс Цимер го нарече нов вид на суперѕвезда.

Како што наброја многу широк спектар на музичари, Дилан продолжи да зборува за неговите омилени жанрови, велејќи дека слуша многу жанрови. Меѓу жанровите што ги слуша ги наведе кантри блузот, вестерн свинг, хилбили и блуграс.

„Музичките историчари би рекле кога сето тоа ќе се измеша се вика рокенрол. Претпоставувам дека тоа би бил мојот омилен жанр“.

Тој, исто така, се осврна на влијанието на стриминг и социјалните медиуми врз денешното музичко опкружување, велејќи дека леснотијата на пристап до музиката значи дека денес има еднаквост во сè, и рече:

„Сè е премногу лесно. Само еден прст, среден прст, еден мал клик, тоа е сè што е потребно, и тука сме… Сè е премногу лесно, премногу демократско.