Може ли поразот да има вкус на победа? Понекогаш може. Тоа ни го покажаа нашите ракометарки во изминатава недела. Радоста, поддршката и бодрењето од верните навивачи во Спортскиот центар „Борис Трајковски“, и покрај трите порази на Европското првенство во Скопје, се најдобра потврда за тоа.
Вистинско ракометно освежување претставуваа настапите на македонската женска репрезентација. Иако девојките не победија во трите средби против моќните противници, може слободно да се заклучи дека нивниот настап на овој елитен европски собир е чекор напред во женскиот ракомет во Македонија, кој беше во застој повеќе години.

Македонскиот национален тим, иако млад и неискусен во споредба со противниците од групата – Франција, Холандија и Романија, покажа квалитет и желба на кои вреди да се работи за во иднина да донесат подобри резултати и континуитет од учества на големи натпреварувања.
Особено радува фактот што во македонскиот тим очигледно има голем ентузијазам да се носи националниот дрес и да се даде сè од себе на теренот. Тоа го препозна и публиката, која ги испрати како победнички и по третиот убедлив пораз од Романија завчера.

Македонската публика го познава ракометот. Присутна е на настапи во елитните клупски натпреварувања повеќе од две децении. Згора, умее да препознае вистински патриотизам и желба да се „гине“ на теренот за црвено-жолтите бои на Македонија. Кај репрезентативките, предводени од селекторот Љубомир Савевски, желбата гордо да се претставува земјата не недостигаше. Затоа и беа испратени од салата со песни, аплаузи и овации, откако беа елиминирани од понатамошниот тек на ЕП.
Потегот на Ракометната федерација на Македонија да се зафати за коорганизација на ова Европско првенство е полн погодок. Тоа му овозможи на нашиот тим, кој патем беше најмлад на ова ЕП, да го направи првиот голем чекор од развојот во дуели со вистински велесили, искуство што може да биде непроценливо во иднина.

Ова многу лесно може да биде почеток на уште една убава приказна во овој наш спорт, ако Федерацијата продолжи со поддршка на женскиот ракомет, што очигледно е дел од планот. По константното високо ниво на настапи на машкиот ракометен тим веќе подолго време, треба да се искористи оваа шанса и женскиот тим да тргне по истата патека.

Селекторот Савевски има подолгорочен план и визија. Затоа повеќепати истакна дека овие настапи на ЕП се само првиот чекор. Потпирајќи се на сопствени сили, без натурализирани играчи, изгледа го избрал потешкиот пат, но на долги патеки може да донесе резултат. Македонија не може да се надева да стане велесила, но според она што го видовме во трите меча од ЕП, во овој тим има „штоф“ да создаде континуитет на настапи на големи натпреварувања.
Ако на првите два меча, со Франција и со Холандија, репрезентативките, оптоварени со бремето на одговорноста и со очекувањата во салата, а поради неискуството не умееја да дадат максимум, со Романија покажаа многу повеќе, во добар дел од мечот беа рамноправни со далеку поискусната и поквалитетна ракометна сила. Покажаа дека можат.

Савевски веќе го најави правецот на развој за иднина, работа на широк план, со млади ракометарки и со оние поискусните, со интернационалките, за проширување на базата и за поквалитетна селекција.
Можноста да се направи уште еден чекор напред следува напролет, на квалификациите за Светското првенство.