Анкети што покажуваат дека ВМРО-ДПМНЕ ќе ја „срамни со земја“ СДСМ, унгарски пари за проекти за општините, теренски посети наречени „Каде што срцето е дом“, сеприсутност на премиерот Христијан Мицкоски и на министерот за локална самоуправа Златко Перински на отворање скверови, училишни сали, улички…, се само некои од активностите на владејачката партија, кои покажуваат дека е влезена „турбо“ во кампања за локалните избори наесен.

Иако до изборите има уште осум месеци и нешто помалку до официјалниот старт на предизборната кампања, тоа за власта не важи. И сè ќе е во ред ако подготовките за избори на градоначалници и советници се во рамките на внатрепартиските активности, и по работното време и обврски што Мицкоски како премиер и министрите ги имаат како централна власт, но не и кога за тоа се трошат буџетски пари.
Оправдувањата дека ситничариме и бараме влакно во јајце, зашто нормално е премиерот да е сеприсутен, од локално до централно ниво, бидејќи „Владата мисли на потребите на граѓаните преку парите кои ги истура во општините“ – не држат, зашто тие кредити ќе ги враќаат граѓаните. Како што не држи вода и дека кампањата на министерот Перински „Каде што срцето е дом“ е за да се разменат мислења за планираните реформи на Законот за локална самоуправа.

Не, Мицкоски и Перински си смислија проект или, како што го нарекоа – карван, преку кој на терен ќе ги утврдуваат потребите на граѓаните, ќе вршат увид во тековните проекти на поголемите општини, односно таму каде што власта има свои градоначалници (Битола, Охрид, Прилеп, Велес, Штип…) и ќе бараат чаре за проблемите со паркирањето, загадувањето, урбанизацијата и безбедноста во сообраќајот, дигитализација на административни услуги, урбаното зеленило…

Што е карванот „Каде што срцето е дом“ ако не кампања пред кампања на сметка на граѓаните? И точно лоцира Мицкоски во последната изјава дека официјалната кампања ќе почне за седум месеци. Но значи ли ова дека неофицијалната или неформалната кампања е во ред, ако за неа се трошат пари на граѓаните?
Мицкоски не крие дека цели кон апсолутна власт или, како што вели, „јас сум реален оптимист дека ВМРО-ДПМНЕ и коалицијата што ќе ја предводи ќе биде апсолутен победник на локалните избори“. Тоа му го покажала и последната партиска анкета, според која, во предност се 4:1 во однос на второрангираната партија. Тој не крие ни дека главниот трофеј на претстојните избори е Скопје, и тоа со градоначалник од ВМРО-ДПМНЕ, по фијаското со непартиската градоначалничка Данела Арсовска, па не случајно карванот предвидува посета на сите скопски општини.

Наголемо се вртат и можните кандидати за метрополата, а двајца од нив – Перински и градоначалникот на Кисела Вода, Орце Ѓорѓиевски – потврдија дека типуваат на кандидатурата за Скопје. На анкетите добро стојат и ексградоначалникот на Скопје Коце Трајановски и актуелниот на Гази Баба, Бобан Стефковски.

Како што вели Мицкоски – дека кандидатот треба да биде симбиоза од мислењето на членството, но и на граѓаните, а секако и како потенцијалните кандидати котираат на анкетите и какви проекти и визи ќе понудат за главниот град и за општините, тогаш нека си ја тераат внатрепартиската процедура, а не со Перински за кој се шпекулира дека ја има поддршката од лидерот, буквално уште од фрижидер да излезат заедно. Како што тргнал Мицкоски да се појавува со Перински или, ако сакате, обратно, ќе излезе како најточна изјавата на министерот за локална дека „треба да почекаме да заврши целокупниот процес и она име што претседателот Мицкоски ќе го предложи на извршните органи на партијата, јас сум убеден дека истото ќе стане и градоначалник на Град Скопје“. Во превод (ако воопшто е потребен), вие играјте си внатрепартиска демократија, ама градоначалник на Скопје ќе биде тој што лидерот ќе каже. Впрочем, неодамна и Мицкоски кажа дека тој како лидер на партијата, заедно со Извршниот комитет, ќе го искористат своето право да предложат свои кандидати за градоначалници, кои ќе бидат подложни на анкета меѓу членството.
Тогаш чуму цела парада на грбот на граѓаните?