Искрената и отворена комуникација, со многу почитување на ставовите на другата страна дури и кога не се согласуваме со нив, е основата на секоја добра партнерска врска. Кога разговорот ќе престане, а ѕидот на молк ќе се подигне, тоа е знак дека врската се наоѓа на лизгав терен, пишува „Е-клиника“.

Не го слушате партнерот, само климате со главата, мрморите, избегнувате теми или ги повторувате истите реченици: сето тоа се првите знаци дека во бракот нешто не е во ред. Уште поопасно е кога партнерите воопшто не си се обраќаат еден на друг, кога се повлекуваат во тишина и почнуваат да живеат паралелни животи.

Во денешно време, паровите често поминуваат повеќе време гледајќи во паметните телефони, отколку во очите на својот партнер. Кога треба да се разговара за проблемите, сите се уморни или зафатени. Статистиките покажуваат дека жените се почесто првите кои го чувствуваат товарот на таквата врска и одлучуваат да се разведат, додека мажите обично први го подигаат „ѕидот на молк“, се повлекуваат и комуницираат само најнужното.

Психотерапевтите нагласуваат дека престанокот на комуникацијата, па дури и на онаа конфликтната, е сериозен сигнал дека бракот е загрозен. Молчењето не значи мир, туку потиснување на емоциите и натрупување на нерешени проблеми. Кога партнерот одбива да разговара, другата страна се чувствува отфрлено, невидливо и небитно – што води до оддалечување и губење на довербата.

Стручњаците предупредуваат дека ништо не го убива бракот како рутината. Ако разговорите се сведат на секојдневни обврски и технички детали, а изостанат искрени размени на идеи, желби и чувства, бракот станува само формална заедница без топлина и блискост. Поврзаноста се гради преку дијалог и за убавите и за тешките теми.

Складните парови разговараат за сè: планови за иднината, лични потреби, финансии, па и за несогласувањата. Спротивно на тоа, молчењето и избегнувањето на разговорите водат кон емоционална дистанца. Кога ќе исчезне желбата за заеднички активности, а погледот на партнерот ќе стане студен или избегнувачки, тоа се „црвени светла“ кои не треба да се игнорираат.

Познатиот истражувач на врските, Џон Готман, тврди дека со 94 отсто точност може да се предвиди иднината на една врска врз основа на начинот на кој партнерите комуницираат. Според неговите истражувања, упорното молчење е најголемиот предатор на бракот, поопасно дури и од отворените кавги. Кавгите, колку и да се непријатни, значат дека партнерите сакаат да бидат во интеракција; молчењето значи дека волјата за поврзување ослабела.

Истражувањата покажуваат дека мажите во 85 отсто од случаите први прибегнуваат кон тишина. Нивниот организам во конфликтни ситуации реагира побурно (побрз пулс, повисок притисок) па се повлекуваат мислејќи дека со тоа ја смируваат ситуацијата. Меѓутоа, молчењето ретко носи смирување, а почесто предизвикува чувство на осаменост и емоционална загуба кај партнерот.

Важно е да се разбере дека понекогаш молчењето не значи отфрлање, туку неспособност да се искажат емоции. Некои луѓе пораснале во семејства во кои немало многу разговори, па им е тешко да се отворат. Во тие ситуации потребно е трпение и заеднички труд, а понекогаш и помош од стручњак.

Психолозите советуваат дека е многу поздраво смирено да се разговара, па дури и да се скарате без навреди, отколку да се градат ѕидови на тишина. Дури кога двајцата партнери ќе станат свесни дека со своето однесување можат да го повредат другиот, постои шанса за брак без бариери.

Добриот разговор не е како билијард во кој топките се судираат и заминуваат секоја по својот пат, туку повеќе наликува на мечување во кое размената, иако остра, носи искуство и сознание. Во тој поглед, бракот е заедница во која секој дијалог, па и оној тежок, има моќ да ја продлабочи врската, додека молчењето сигурно ја разградува.