Според неодамна објавеното истражување, паровите кои се расправаат треба да направат пауза од пет секунди за да не дојде до точка на „вриење“. Само пет секунди се исто толку ефикасни како 10 или 15 во управувањето со конфликтот на ниско ниво и спречување на ескалација.

Правењето пауза за време на расправијата може да делува како противпожарен аларм, кој спречува ескалација на расправијата, ги смирува несогласувањата и може да ја спаси потребата за посета на советување парови.

Психолозите од шкотскиот Универзитет „Сент Ендрјус“ спроведоа експерименти со 81 пар и ги објавија своите наоди во списанието „Нејчр“.

Само пет секунди се исто толку ефективни како и подолгите принудни паузи, според Ана Мекари, докторант на Универзитетот за психологија и неврологија.

„Звучи очигледно, но ова е првпат некој експериментално да покаже намалување на агресијата по принудните паузи. Принудувањето на паровите на пауза од пет секунди беше исто толку ефективно како и паузата од 10 или 15 секунди, што покажува дека дури и најкратката пауза може да помогне да се смири расправијата“, вели Мекарие, која ги спроведувала експериментите со нејзините претпоставени, д-р. Роберт Меј и проф. Дејвид Доналдсон.

„Ова е едноставен, бесплатен и ефикасен трик за намалување на негативните емоции при расправии. Тоа е поевтино од терапијата за парови и лесно може да се интегрира во секојдневните интеракции“.

За да се измери влијанието на присилното раскинување, студијата предизвикала конфликт со вклучување на паровите во натпреварувачка игра каде што би можеле да му викаат на својот партнер со самоизбран интензитет. Двојките учествуваа во 30 рунди, со паузи во различни интервали.

Напредната вештачка интелигенција и машинското учење беа користени за анализа на емоционалните одговори, кои беа снимени со камера со вграден звук.

Мекари и нејзините колеги откриле дека паровите имаат тенденција да возвраќаат на интензитетот еден на друг според степенот на агресија, дури и на високи нивоа. Сепак, воведувањето на кратка пауза го наруши овој модел на одмазда, што доведе до помала севкупна агресија.

Стратегијата, сепак, има свои граници и е наменета да управува со расправии на пониско ниво, спречувајќи ги да ескалираат во посериозни конфликти, предизвикани од негативно емоционално возбудување и слаба способност за регулирање на емоциите.

„Овој пристап не се однесува на сценаријата за семејно насилство. Ова е за управување со вообичаени, секојдневни расправии што ги имаат паровите, а кои можат да ескалираат“, нагласува Мекари.