Израсната во богатство, од своето венчавање па сè до смртта Марина Цветаева живеела во огромна сиромаштија. Многу млада се омажила за еден офицер на царската војска, едната ќерка ѝ умрела од глад, а таа со постарата ќерка успеала да му се придружи на сопругот во емиграција. Едвај успеала нешто да заработи од своите песни, за да се исхрани. Често се вљубувала во познати луѓе што никогаш не ги сретнала или ги сретнала многу подоцна, а патот на љубовта до нивните срца одел преку писмата.

Мајстор на убавиот збор, Марина Цветаева со години имала љубовни преписки со Рилке, но и со Борис Пастерник и Александар Барах. Со Рилке никогаш не се сретнала, а со Пастерник се сретнале многу години подоцна.

Нејзината платонска љубов со Рилке започнува по предлог на Борис Пастерник, кој на својот пријател (Рилке) му зборувал за талентот, страста и необичната убавина на поетесата Цветаева.

Рилке прв ѝ се обратил на Марина со писмо, а таа го прифатила страсниот тон на долгите дописки. Сепак, токму нејзината упорност и моќ во пишувањето го натерала Рилке, веќе болен, да се повлече, по години поминати во страсна, многу честа дописка. Марина продолжила да му пишува и понатаму, дури и по неговата смрт!

Марина Цветаева извршила самоубиство во август 1941, иако според многумина таа била присилена да се убие или била убиена. Нејзините преписки со Рилке се објавени во многу книги, како едни од најубавите на светот.

На Рајнер Марија Рилке,
22 август, 1926.

Рајнер, одговарај само со „да“ на сè што сакам, нема од тоа да произлезе ништо страшно. Ако ти кажам Рајнере дека јас сум твојата Русија, јас само ти кажувам дека те сакам. Љубовта живее од исклучоци, од издвојување, од исклучување. Таа живее од зборови и умира од постапки. Да тежнеам навистина да бидам твоја Русија, за тоа сум премногу паметна! Игра со зборови. Игра со љубов.
…Рајнере, сериозно, ако ти навистина сакаш да ме видиш, мора да работиш на тоа, односно „за две недели ќе бидам таму и таму, ќе дојдеш ли?“. Тоа треба да произлезе од тебе. Како и датумот. Како и градот.
…Имаш ли доволно пари за нас двајцата? Рајнере, ти пишувам и се смеам, чуден гостин ти се најавува!
Значи, љубен, ако некогаш навистина посакаш, само напиши и јас ќе дојдам. Каде, како и кога сакаш. Сега тоа е во твоите раце. Ако сакаш, можеш да ги рашириш. Јас не можам никогаш ни помалку ни повеќе да те сакам.
…Те прегрнувам, М.

На Рилке, по неговата смрт
31 декември, 1926

Годинава сè завршува со твојата смрт. Крај? Почеток? Ти самиот на себеси си најнова година. (Најсакан, јас знам дека ти мене ме читаш пред ова и да е напишано). Рајнере, сега плачам, ти ми течеш од очите! Љубен, ако ти си умрел, тогаш нема смрт или нема живот!
…Љубен, сакај ме поинаку и повеќе од другите. Не лути ми се, прифати ме ваква каква што сум. Не си ни во височините ни во далечините, сè уште не, а ни сосема близу, со чело на рамениците.
…Рајнере, пиши ми! (каква глупава молба?)
Среќна Нова година и преубав небесен пејзаж ти посакувам.
М.
Рајнере, ти сè уште си овде на земјата, нема ни полни 24 часа од….!

Рајнер Марија Рилке и Лу Саломе

Еден од најголемите поети на германски јазик животот го минал во доброволно прогонство, лутал по хотелски соби, но живеел и во замоци, заштитен секогаш од меценството на убавите и богати жени, пред сè од љубовта на неговиот живот Лу Саломе.

Лу Андреас Саломе била фатална жена за големите умови на нејзиното време.

Рилке ја запознал убавата Русинка во Минхен, во 1897, на 22 години, таа била 14 години постара од него. Првиот љубовник неа и го сменил името од Љоља во Лу, а таа пак му го сменила името на Рилке од Рајнер во Рене. Нивната љубовна врска траела четири години. Љубовната страст згаснала сама од себе, но останале пријатели до крајот на животот. Благодарение на Лу Саломе, Рилке ги напишал најљубовните песни, добар дел од нив се и писма упатени до неа. Но, „малата Лу“, како што ја нарекувале, не била фатална само за Рилке. Во својата 21. година го сретнала Фридрих Ниче, кој тогаш имал 38 години и кој во текот на 1882 ја доживеал својата единствена вистинска љубов – Лу.  Оттогаш, Ниче свесно престанал да сака. Истото воодушевување кон неа го делел и Пол Ре, филозоф од еврејско потекло. Познати се трите недели на Лу и Ниче минати само во дискусија на филозофски теми.

По разделбата со Лу, Ниче „паднал“ во депресија и тогаш ја напишал книгата „Така зборуваше Заратустра“. И Лу му посветила книга на Ниче, но подоцна. „Ниче“ од Лу Саломе.
Саломе пишувала романи и есеи, некои есеи се за Ниче, за Лав Толстој, за Рилке, за психоанализата и за феминизмот. Но, нејзината најголема љубов, сепак, се чини дека бил Сигмунд Фројд. И одржувајќи ја врската со него, активно учествувала во разработката на главните концепти на учењата на Фројд.

од Рилке до Лу
Минхен, 3 јуни, 1897.

Сакате ли рози? Сега ми се чини дека сите рози на светот цветаат само за Вас и заради Вас…
Рене
13, декември, 1928.
…Лу, не знам колку пекол и физичко страдање, вистинско, големо, а ти знаеш кое место му го доделив во својата хиерархија на физички болки. Каде да ја најдам храброста?
Драга, драга Лу, докторот ти пиша, госпоѓа Вундерли ти пиша, дојди ваму, само на неколку дена, излечителко.
…Простувај, дарагаја маја.
Твој Рајнер.