Неколку дена поминаа откако повторно ја израдуваа Македонија, ни донесоа среќа и нова самодоверба, ја кренаа земјава, ги наполнија улиците со радосни и насмеани лица. Во вторник повторно сите ќе бидеме „залепени“ за тв-екраните, со уште поголема надеж дека ќе се вивнат уште повисоко, а со тоа ќе не кренат и сите нас во очите на светот и во сопствените очи. Со добра причина се надеваме дека ќе можат да дојдат до уште еден подвиг, кој ќе ни припаѓа и на сите нас, да му покажеме на светот, но и да си докажеме самите себеси, колку можеме да бидеме силни и добри кога сме сплотени.

Не треба многу думање и знаење за да се погоди дека зборуваме за фудбалската репрезентација на Македонија, оние момци кои со своите способности веќе подолго време го креваат спортскиот, но и не само спортскиот углед на земјата на која и припаѓаат.

Со својата вештина, знаење, искуство, талент, но можеби и најважното, со силна страст да постигнат добар резултат, да се издигнат над околностите, овие момци му делат лекции на фудбалскиот свет дека не е се во рејтингот, во имињата и во минатата слава. Италија беше последната „жртва“ на четата во црвено-жолти дресови, Португалија можеби ќе биде следната. Сега веќе на сите им е кристално јасно, од овој тим мајстори на фудбалската игра може се да се очекува. Со должен репект кон големиот противник, но со уште поголема верба во себе, тимот на „рисовите“ може да ја надмине и последната пречка и да се најде во завршницата на Мундијалот. Но дури и да не се случи тоа, поентата е докажана.

Но, покрај спортскиот успех, покрај фудбалот и мислењата на фудбалскиот свет, можеби најважна работа што сите ние треба да ја сфатиме, најважната лекција што нашите фудбалери ни ја даваат, е дека духот на заедништвото, сплотеноста околку една заедничка идеја, желба за успех и напредок, може да не однесе далеку.

На кое друго поле освен спортското Македонија може успешно да им парира на најдобите? Поточно, не само да им парира туку и да ги надмине. Германија, Италија, па и други големи имиња, мораа да наведнат глава пред нашите фудбалери. Примеров е фудбалски, но сме имале слични ситуации и во други спортови.

И во секој од овие случаи се провлекува една иста работа. Заедно, сплотено и нема нешто што не е можно да се достигне. Момците од црвено-жолтиот тим ни се со мешан етнички состав, животот и кариерите ги воделе низ различни патеки, можеби поради фактот што доаѓаат од не толку развиено подрачје, требало да се борат двојно повеќе од оние со попривилегиран „бекграунд“ за да ги докажат своите вредности. Нивите фудбалски квалитети се неспорни, но она што ја краси оваа наша селекција на гордоста е тимскиот дух, меѓусебниот респект и желбата за успех, за напредок, за докажување.

Можеме сите да учиме од нив. Ако го примениме тој „рецепт“ на секое поле, Македонија може да биде на рамна нога со најдобрите во светот. Во најмала рака. Ако сите ние го достигнеме тоа ниво на фудбалерите, од лидерите, до сите други во сите аспекти од животот, колку успешна приказна може да ни биде земјава. Ова не е нерално фантазирање. Нашите фудбалски херои ни го докажаа тоа, не еднаш туку повеќепати.