Светското фудбалско првенство 2022 заврши онака како што можеби целиот фудбалољубив свет посакуваше – со светска титула за некрунисаниот крал на фудбалот Лионел Меси и неговата Аргентина. Се разбира дека секој навива за своите миленици, но тоа не е причина да не се навива за генијот што како момче примаше вештачки хормон за раст, а стана – најголемиот! Во фудбалот воопшто досега! Тоа го призна и тренерот на Французите Дидие Дешан лично, кој, како што рече, знаеше дека има и Французи што во финалето навиваа за Аргентина поради Меси.

Поплаките дека Аргентинците незаслужено дојдоа до титулата или дека постојат неправедни одлуки што завршиле во нивна корист, се недоволно аргументирани за да ѝ се најде мана на титулата. Најдобра потврда за тоа дека „гаучосите“ заслужено дојдоа до трофејот е нивната доминација на теренот во најголемиот дел од финалниот натпревар против Франција.
Во текот на целиот мундијал се чинеше дека ѕвездите се наместени за Меси да дојде до трофејот, и покрај неочекуваниот пораз од Саудиска Арабија на самиот почеток. Единствено што може да им се забележи на Аргентинците е контроверзната прослава, но само на некои од играчите.

Славењето пред расплаканите Холанѓани и не беше проблематично, ниту гестикулациите на голманот Мартинез по одбранбените пенали, такви гестови се составен дел од спортот. Но непримерената реакција на Емилијано Мартинез со „златната ракавица“ што ја доби на свечената церемонија како најдобар голман на првенството, или скандирањата во соблекувалната против некои од француските фудбалери, како Мбапе и Камавинга, се срамни и за секаква осуда. Голманот Мартинез, иако прими четири гола од Мбапе, вклучувајќи го и последниот пенал, имаше храброст во соблекувалната на цел глас да пее провокативни песни за француската десетка.

И Французите треба да се гордеат. Со толку голем број повредени клучни играчи успеаја да дојдат до големото финале, а една врвна одбрана на аргентинскиот голман во последните моменти ги делеше од голем триумф и историска одбрана на титулата, нешто што им успеало само на Италија во 30-тите години на минатиот век и на Бразил.

Најважната споредна работа уште еднаш покажа колку му е важна на обичниот човек, макар и како катарза. Да заборави на грижите барем еднаш во четири години, за време на медениот месец со фудбалот.

Сите очи прексиноќа беа вперени во еден човек. Фудбалскиот гигант Лионел Меси повторно ги освои срцата на неговите вљубеници, уште еднаш докажувајќи зошто е најголемиот на сите времиња. Постарите колеги, пријатели, роднини секогаш ми го опишувале Диего Армандо Марадона како човек што во нивно време доминирал на фудбалските терени, човек кој едноставно бил роден за овој спорт. Иако првично Бразилецот Роналдињо и Французинот Анри беа фудбалери што ме натераа да се вљубам во овој спорт, едно аргентинско момче од Росарио во доцните години од минатата деценија брзо ми го промени начинот на кој го гледам фудбалот. Како што постарите ни раскажуваа за Марадона, така ние, помладите генерации, во иднина ќе раскажуваме за големината на Лионел Меси. Мундијалот беше единствена работа која му недостасуваше за неговата раскошна кариера да се заокружи како најголема на сите времиња. Меси сега го има тоа што го имаат Кемпес и Марадона – титула светски првак, единствената што му недостигаше. Сега тој е дефинитивно воздигнат меѓу фудбалските богови, не само во Аргентина.