Делата на Иво Андриќ ги истражуваат судбините, конфликтите и духовните превирања, а неговите размислувања за човекот, страдањето и внатрешниот мир одекнуваат и денес.

Светот брзо се менува, полн е со предизвици и конфликти, па често не остава без компас. Затоа ни се потребни мудри мисли. Иво Андриќ, кој добил Нобеловата награда за литература бил неуморен истражувач на човечката душа. Неговите дела ја откриваат неговата длабока свесност за минливоста на времето, вечната потрага по смисла и човечки вредности.

Андриќ не само што е автор на големи романи како „Мостот на Дрина“, „Травничка хроника“ или „Дамата“, туку е и мислител чии зборови откриваат мудрост што ја надминува литературата и навлегува во доменот на духовноста и човечките вредности.

• „Не можам јас, вели, добар човеку да оздравам, оти не сум болен, но сум ваков, а човек сам не може да оздрави“.
• „Обично е така. Оние што сакаме да ги видиме не доаѓаат во часовите кога мислиме на нив и ги очекуваме најмногу, туку се појавуваат во момент кога нашите мисли се најдалеку од нив“.
• „Животната сила на човекот се мери, меѓу другото, и со неговата способност да заборави“.
• „Да се биде човек, роден без свое знаење и без своја волја, фрлен во океанот на постоењето. Мора да плива. Да постои. Да има идентитет. Издржувајќи го атмосферскиот притисок на сè околу себе, сите судири, непредвидливи дејствија, свои и на другите, кои најчесто не се дораснати на нашите сили. Накратко: Да се биде човек“
• „Имаше толку многу работи во животот од кои се плашевме. А не требаше да имаме. Требаше да живееме“.
• „Никогаш повеќе не планирам. Само го живеам овој живот. Понекогаш како што сакам, понекогаш како што морам. Малите нешта ми го бојат животот. Малите нешта е среќата. Затоа сакам мали нешта. И големи чанти. Ги носам со себе насекаде, затоа што си должам уште една прошетка помеѓу очекуваното и непланираното.“
• „Најдобар начин да го запознаете човекот е така што ќе го набљудувате како се однесува кога дели нешто бесплатно“.
• „Кога луѓето би знаеле колку малку интелигенција владее со светот, би умреле од страв“.
• „Добрината е голо сираче на овој свет“.
• „Која е поентата да се има многу и да се биде нешто, кога човек не може да се ослободи од стравот од сиромаштија, ниту од помалку убавите мисли, ниту од грубоста во зборовите, ниту од несигурноста во постапките, кога горчливата и неизбежна и невидлива беда го следи во чекор, а тој поубав, подобар и помирен живот полека се губи“.
• „Животот е таков што човекот често мора да се срами од она што е најубаво во него и токму тоа да го крие од светот, дури и од оние кои му се најблиски“.
• „Она што не боли – не е живот, што не поминува – не е среќа“.
• „Ги примаме и целосно ги цениме човечките доблести само ако ни се претставени во форма што одговара на нашите сфаќања“.
• „Вистински човек е оној кој создава внатрешна хармонија во тишината на својот живот, а не оној што прави врева и ја покажува својата сила“.
• „Сè тече, сè поминува, сè се менува – освен едно нешто: потребата на човекот за душа, за нешто повисоко од него“.
• „Во секое страдање, во секоја загуба има семе на мудрост што ни го дава животот, а само од нас зависи дали ќе го препознаеме“.