Колку и апокалиптички да делува насловот на овој текст, искрено се надевам дека состојбата сè уште не е дојдена до тој степен да се избира помеѓу овие две крајности. Но, далеку од тоа дека моментот во кој се наоѓаме е безопасен. Нарушувањето на светските односи предизвикани со појавата на короната, продолжи со воената интервенција на Русија врз Украина и засекогаш ги промени односите воспоставени со формирањето на Организацијата на Обединетите нации по завршетокот на Втората светска војна. За првпат една земја, постојан член во Советот за безбедност на ООН, директно се конфронтира со поголемиот дел од остатокот на меѓународната заедница. Сето тоа мудро и со трпение го следи Кина која, верувам, е земјата што најмалку сака ситуацијата да ескалира до степен на избувнување нуклеарен конфликт, кој би бил фатален за сите.

Зошто е тоа така? Сведоци сме на подемот на Кина и на нејзиното сигурно чекорење кон местото на најзначајна светска велесила што пополека го губат Соединетите Американски Држави. Тој процес, сакал некој тоа да го признае или не, е иреверзибилен и е само прашање на време кога Кина ќе ја преземе лидерската позиција од САД. Се разбира, кога историските текови се во прашање, зборот време има релативно значење, односно тоа може да се случи за 10, 20, 50 или можеби и за повеќе години, но секако ќе се случи. Во таква ситуација, не верувам дека Кина, која што својата стратегија на експанзија ја планира во распони од 50 или 100 години, ќе дозволи поради каприц на еден деспот кој е лидер на земја што себеси се смета за велесила, но не и светски фактор, да не стане највлијателна светска сила и да ја отпочне ерата на „Свилениот пат“. Токму затоа мислам дека доколку ситуацијата со војната во Украина ескалира до таму Путин да посегне по нуклеарно оружје, Кина тоа нема да го дозволи.

Засега на Кина ѝ одговара оваа ситуација бидејќи со неа се слабее Русија (да не заборавиме, војната во која било форма ја слабее државата што ја води, како во поглед на економските перформанси, така и во поглед на човечките ресурси што се намалуваат како резултат на воените дејства), а слаба Русија ќе биде лесен плен за Кина, која со неа ја има својата најдолга граница. Русија, се разбира поради големиот број природни ресурси и ненаселена територија, како и за некои други експанзионисти, така и за Кина преставува идеален Лебенсраум (животен простор). Постојат шпекулации дека, наводно поради порозноста на кинеско-руската граница, цели населени места во Русија веќе биле населени со Кинези.
А во Русија сега се одвива опсежна регрутација со која триста илјади Руси ќе се мобилизираат за да бидат испратени на украинскиот фронт. На социјалните мрежи протекоа видеоснимки што на најдобар можен начин покажуваат како руските граѓани ја прифатија мобилизацијата, од напади на регрутните пунктови, преку разни други начини да се заобиколи обврската наметната пред сè на оние граѓани што се со понизок животен стандард, до огромните колони на границите во кои младите Руси си го спасуваа својот живот, не сакајќи да загинат за да ги исполнат каприците на Владимир Владимирович Путин. Она што неговите дејства ги прави блиски до остварувањето на битието на кривичното дело воено злосторство се одмаздничките акции врз цивилното население и цели како одговор на напредувањето на украинската војска при ослободувањето на својата територија. Исто така, индикативно е и ангажирањето затвореници, осудени на најстроги казни за убиства, силувања и други тешки злосторства, на кои им се ветува слобода доколку успеат да преживеат шест месеци на боиштето во Југоисточна Украина.

Се поставува прашањето: Уште колку пониско може да падне еден човек, кој само до пред нешто повеќе од една година беше респектабилен лидер на една од повлијателните земји во светот? Она што најверојатно исто така ќе му се стави на товар, кога некои идни обвинители на некој иден суд за воени злосторства ќе го пишуваат обвинението во кое Владимир Путин ќе биде првоосомничен, е и она што Володимир Зеленски го нарече „енергетски тероризам“ директно посочувајќи го Путин како најодговорен за енергетската криза со која се соочува светот, што од енергетска прераснува во глобална криза на снабдување со основни прехранбени производи, која најмногу ќе ја почувствуваат најнеразвиените земји, кои и така мака мачат со гладот и со обезбедувањето чиста вода за пиење.

За оние што се склони да веруваат во натприродни сили нема да остане незабележано ни тоа дека, иако веќе сигурно влегуваме во месец ноември, зимата, таа најверна сојузничка на Русија, кога се во прашање воените дејства, сè уште се нема распространето на северната хемисфера со сиот свој капацитет. Тоа предизвика пад на цената на природниот гас и исполнување на капацитетите за складирање на овој енергенс низ Европа, што не оди во прилог на стратегијата на Путин дека со намалувањето на дотурот на гас на Европа таа ќе остане без струја и без капацитет да ги снабдува со енергија фабриките што потоа би се одразило на падот на животниот стандард на европските граѓани навикнати на релативно изобилие. И наместо да се остварат очекувањата на Кремљ, Европа да падне на колена молејќи го за уште некој кубен метар од овој сега веќе скапоцен енергенс, Европејците ги тријат рацете задоволни од исполнетоста на складиштата со природен гас надевајќи се дека благата зима ќе потрае и од сојузник ќе се претвори во еден од главните опоненти на стратегијата за контрола на гасот.

Сума сумарум, нè чека неизвесна зима и уште понеизвесна пролет кога најверојатно ќе почне да се одмотува клопчето на разврската на кризата во Украина, па ќе бидеме во можност да видиме дали тасот на вагата ќе натежне повеќе кон крајот на еден режим од кој веќе се плашат дури и руските граѓани или, пак, ќе бидеме сведоци на отпочнување нова светска војна со крајно извесен и, за жал, апокалиптичен крај. Искрено се надевам дека Кина, идниот светски лидер, но и САД, актуелниот носител на оваа титула, нема да дозволат Владимир Путин да забега толку што ќе го притисне црвеното копче и официјално ќе ја почне Третата светска војна. Повеќе е за верување дека како резултат на делување на разузнавачките служби низ кулоарите на Кремљ веќе е регрутиран некој нов полковник Фон Штауфенберг, кој ја подготвува својата актен-ташна. Руската историја е позната по свирепиот начин на симнување од власта. Дали тоа ќе го снајде и искусниот разузнавач олицетворен во лицето и делото на Владимир Владимирович Путин, ќе видиме во догледна иднина.

Авторот е адвокат