Веќе еден месец светските медиуми зборуваат за пристигнување на војници од Северна Кореја на руско-украинското бојно поле. Тврдењата на украинските функционери првично не беа поддржани од членовите на НАТО пактот.

Прво, беше кажано дека војници од Северна Кореја биле стационирани во неколку воени бази на далечниот исток на Русија. Во Киев покажаа и наводни видеа снимени со мобилен телефон на кои се гледа нивниот тренинг. Сепак, поради разрешницата на снимките, тешко е да се утврди дали станува збор за војници од Северна Кореја или, како што тврдат во Москва, се работи за единици составени од државјани на Руската Федерација со слично етничко потекло. Корејците, на пример сибирските бурјати, јакути и калмици служеа во редовите на Црвената армија за време на Втората светска војна, од кои една третина загинаа- пишува Политика.рс.

За две и пол години војна, Бурјатите се здобија со репутација на храбри и дисциплинирани борци. Пред точно една година имавме можност да се запознаеме со екипажот на тенкот Т-80, попознат како „Аљоша“, кој се стекна со слава кога на првиот ден од украинската офанзива во Запорожје се најдоа сами пред Украински конвој од дури 8 оклопни возила, 2 Т-тенка 72, еден транспортер М113 и 5 оклопни возила „Макспро“. За овој извонреден подвиг, екипажот на тенкот беше одликуван со Орден на херои на Русија, кој во Кремљ им го врачи лично претседателот Владимир Путин. Двајца од тројцата членови на „Аљошина“, Алексеј Нојстреов и Филип Евсеев се етнички Јакути.

Исто така, од околу половина милион Корејци кои живееле во СССР, околу една третина живееле во Руската Федерација. Без разлика што значителен дел од нив ја прифатиле православната вера и се сметаат себеси за Руси, тие останале со специфично генетско наследство од нивните предци. Несомнено е дека претставниците на оваа етничка заедница моментално се во војна. Затоа, учеството на монголскиот народ во редовите на руската армија е неспорно. Сепак, до сега не е забележано дека во руската армија биле формирани поголеми чисто етнички единици, со исклучок на чеченската Росгардија на самиот почеток на војната.

Украинскиот министер за одбрана Рустам Умеров неодамна тврдеше дека војници од Северна Кореја биле префрлени во регионот Курск и дека таму се водела првата директна борба со украинските сили. Со промовирање на гласини за учество на севернокорејски војници, Киев, пред сè, сака да постигне одредени цели на надворешнополитичкиот фронт. Прво, тие пресметуваат дека на тој начин можат да извршат притисок врз идната администрација на Трамп, чии функционери, речиси сите до еден, претходно имаа негативен став кон поддршката на Украина. Второ, со овој наратив, Украина сака и да ја отвори вратата за делумно влегување во војната на армиите на одредени антируски членки на НАТО, на пример Полска, трите балтички земји или Франција, намерно за да и се одмазди на Русија за конфронтацијата во Африка.

Третата цел што би сакал да ја постигне со туркање на овие гласини е да го промени ставот на Јужна Кореја кон вооружувањето на Украина. Веднаш по избувнувањето на војната, Сеул ги поддржа повеќето западни санкции против Русија. Притоа, тие им направија огромна услуга на нивните регионални ривали од Народна Република Кина, чии компании брзо ја зазедоа водечката позиција на рускиот автомобилски пазар, кој до војната суверено го држеше концернот „Киа-Хјундаи“. Сепак, Јужна Кореја не попушти пред притисокот на САД да го испорача своето оружје во Украина, со што доби имиџ на „најмалку непријателски од сите непријателски земји“ во руската јавност.

Избегнувањето на рускиот претседател да го негира доаѓањето на војници од Северна Кореја многумина го протолкуваа како негово индиректно признание. Овие верувања дополнително се поддржани од договорот за стратешко партнерство меѓу Москва и Пјонгјанг, кој предвидува заедничка одбрана во случај на агресија од трета земја.