Рускиот претседател Владимир Путин сè уште јавно ја нема коментирано украинската контраофанзива во источниот дел на земјата. Тој е под голем притисок од руските националисти да ја врати иницијативата во Украина, пишува Ројтерс.

Како што објаснува британската агенција, Путин има неколку опции како да се справи со новите загуби во источна Украина, а некои од нив доаѓаат со домашни и геополитички ризици.

Откако дојдоа на власт во 1999 година, исламистичките милитанти во Чеченија и поширокиот регион на Северен Кавказ се меѓу најтешките вооружени непријатели со кои се соочи Путин. Тогаш, тој избрал да ги ескалира немирите со уште поголема офанзива.

Стабилизираност, прегрупирање и напад

Руските и западните воени аналитичари се согласуваат дека – од гледна точка на Москва – руските сили треба итно да ја стабилизираат линијата на фронтот, да го запрат напредувањето на Украина, да се прегрупираат и, доколку можат, да започнат сопствена контра офанзива. Сепак, на Запад има сомнежи дали Русија има доволно копнени сили или доволно опрема, со оглед на тоа колку жртви има преземено и колку оружје е уништено за време на, како што Кремљ ја нарекува својата „специјална воена операција“.

„Нема доволно војници“, смета Конрад Музјика, директор на полскиот Рочан консалтинг, по неуспехот на Русија на североисток.

„Волонтерските баталјони се под притисок, а кампањата за регрутирање не го дава она што се очекуваше. И мислам дека само ќе се влоши бидејќи помалку мажи сега ќе сакаат да се приклучат. Ако Москва сака да додаде војници, треба да спроведе мобилизација“.

Ројтерс смета дека Путин ќе треба да одлучи дали ќе се согласи со барањата на националистичките критичари да го отпушти или реконструира највисокиот воен тим, вклучувајќи го и министерот за одбрана Сергеј Шојгу, неговиот близок сојузник.

Мобилизација

Мобилизирањето на руските воени сили, кои во последните пет години брои околу 2 милиони војници, е изводливо, но потребно е време за да се обучат и распоредат луѓе, пишува британската агенција.

Кремљ соопшти дека „во моментов нема дискусија за национална мобилизација“.

Таквиот потег би бил популарен кај националистите, но помалку кај некои Руси во урбаните центри кои, според пишувањата во руските медиуми, помалку сакаат да се приклучат на борбата.

Андреј Кортунов, шеф на невладината организација РИАК, блиска до руското Министерство за надворешни работи, смета дека властите не сакаат да се мобилизираат.

„Во големите градови многу луѓе не сакаат да одат и да се борат, а мобилизацијата веројатно нема да биде популарна“, рече Кортунов.

„Второ, мислам дека веројатно е во интерес на Путин целата работа да се претстави како ограничена операција.

Нова офанзива

По неуспехот во североисточна Украина, Русија ја погоди украинската енергетска инфраструктура со проектили. Тоа предизвика привремени прекини на струја во Харков и соседните региони Полтава и Суми. Зафатени беа и водоснабдувањето и мобилните мрежи.

Овој потег беше поздравен од некои руски националисти кои би сакале да ја видат Москва како ги користи крстосувачки ракети за да ја осакати украинската инфраструктура на потрајна основа, потег кој сигурно ќе привлече меѓународна осуда.

Истите националисти, исто така, долго време повикуваат Москва да ги нападне, како што ги нарекуваат, центрите за „донесување одлуки“ во Киев и на други места, нешто што е малку веројатно да се постигне без значителна колатерална штета.

Повлекување од договорот за извоз на жито

Путин се пожали дека договорот постигнат со посредство на ОН и Турција кој и дозволува на Украина да извезува жито и други прехранбени производи преку Црното Море е неправеден кон посиромашните земји и Русија.

Путин оваа недела треба да разговара со турскиот лидер Ердоган за можното ревидирање на договорот. Ако Путин сака веднаш да и наштети на Украина, тој може да го суспендира или откаже договорот или да одбие да го обнови кога тој ќе истече во ноември.

Мировен договор

Според Кремљ, тие ќе бидат оние кои ќе ги диктираат условите за било каков мировен договор со Киев.

Украинскиот претседател Зеленски смета дека веќе нема простор за мировни преговори со Русија и дека тој и украинската војска ќе ја ослободат земјата, вклучувајќи го и Крим, кој Русија го анектираше во 2014 година и за кој постојано повторува дека неговиот статус е решен засекогаш.

Давањето на заземената територија во источна Украина во самопрогласената Народна Република Доњецк или Луганска Народна Република поддржана од Русија, исто така, изгледа политички невозможно за Москва, бидејќи таа формално ги призна.

Целосното „ослободување“ на двете самопрогласени држави од украинските сили беше една од главните причини наведени за „специјалната воена операција“ на прво место.

Јужниот регион Херсон е блиску до анектираниот Крим и локацијата на каналот што го снабдува полуостровот на Црното Море со поголемиот дел од неговата вода.

Заедно со соседниот регион Запорожје, Херсон и дава на Русија копнен коридор преку кој може да го снабдува Крим, нешто што Москва го промовираше како главна награда.