Бугарскиот премиер Николај Денков минатата недела во Блед излезе со теорија дека проширувањето на ЕУ не треба да се гледа само од геостратешки аспект, како на географски регион на Европа, туку како збир на вредности. И, ако оваа теорија за многумина остана нејасна со оглед на „вредностите“ што ги практикува неговата земја, министерката за надворешни работи во неговата влада Марија Габриел беше многу поконкретна. На седница на бугарското Собрание, на прашање за предлог-резолуцијата во американскиот Сенат септември да се прогласи за месец на македонско-американското наследство во САД, Габриел самоуверено кажа дека нејзиното министерство ќе направи сѐ тоа да не се случи.

Дали ваквото самоуверено ветување, речиси отворена закана од Габриел е дел од европските вредности на кои нејзината земја постојано се повикува и на кои инсистира? Ако можеби не се знае на какви вредности припаѓа, сигурно може да се каже дека не е во духот на добросoсeдството, особено не е во европски дух. Или можеби ние не ги разбираме европските вредности?!

Навистина, што лошо може да ѝ се случи на европска Бугарија ако во САД еден месец се чествува културата и јазикот на македонските Американци, односно македонско-американското наследство, па цела бугарска дипломатија да се крене на нозе? Па дури и министерството на Габриел уште од првиот момент кога дознало за предложената резолуција презело активности да ја спречи, а бугарскиот амбасадор и генералниот конзул во Вашингтон веднаш разговарале со тимот на сенаторот што ја предложил резолуцијата. Ама процедурата во Сенатот веќе е почната, па сега им останува, како што велат, да направат сѐ што е можно да не биде донесена.

Американците имаат среќа што во тоа „сѐ што е можно“ не спаѓа и правото на вето, па на своја кожа да ги почувствуваат последиците од бугарските цивилизациски достигнувања и од (не)почитувањето на „европските вредности“. Исто колку што имаат среќа сами да си ги утврдуваат и приоритетите и политиките.

И наместо Здружението на потомци на бегалци и имигранти од територијата на Република Северна Македонија и пријатели да мавта со прстот и да тврди дека Месецот на македонското наследство во САД ќе ги влоши бугарско-американските односи, вистинска цивилизациска вредност и гест на добрососедство ќе беше бугарскиот амбасадор во САД, па зошто не и заедно со генералниот конзул, да се појави на некој настан во Месецот. Ама очигледно цивилизациските вредности не стигнале до тоа ниво и дека има нешто што е посилно од нив.

Каде е Македонија во целава приказна? Македонскиот министер за надворешни работи Бујар Османи нема одговор дали изјавата на неговата колешка Габриел е чин на добрососедство и каква порака праќа Бугарија, туку се обиде да го релативизира нејзиниот настап и се обиде да ја сврти водата на сопствената воденица. Според него, целата случка „дава една друга порака“ – дека нашата дипломатија си ја врши својата работа, односно, како што вели, дека сме активни на сите полиња за да ја промовираме македонската култура, но и билатералните односи со сите држави во светот. Па, така, наместо да даде оценка за изјавата на Габриел дека Бугарите ќе направат сѐ да не помине резолуцијата во американскиот Сенат, Османи повторува дека „работиме со неколку држави за да има верижна реакција во зајакнување на културните врски со Северна Македонија“ и дека „ништо, која било реакција од каде било нема да нè поколеба бидејќи сме свои на своето“.

Кој знае дали Габриел слушнала за нашата непоколебливост или го слуша единствено бугарското ехо „нема македонски јазик, македонски народ и македонска имиграција во САД“, дополнето со „вредности“ кои единствено Софија ги разбира како европски.