Македонката Невена Нешкоска, заедно со брат ѝ Наум и сестра ѝ Калина, работеа на култната анимирана серија „Симпсонови“. Тие успееја, преку измислен лик, бејзбол играч, да ја претстават Македонија пред светот, а епизодата за која станува збор, беше премиерно прикажана на 27 април и е во склоп на 36-тата сезона од „Симпсонови“. Невена, која е од Охрид, но живее во Калифорнија, САД, со восхит зборува за оваа можност и за ова искуство…

Како се појави можноста да работиш на епизодата „Симпсонови“ и да бидеш дел од тимот што стои зад една од најдолготрајните анимирани серии на сите времиња?

– Ми се јави Кара Талви – пријателка и колешка од Колеџот за музика Беркли, со која претходно сум соработувала, и ми рече дека во епизодата на која работи, ќе се појави македонски лик. Кара веќе неколку години е главниот композитор за „Симпсонови“ и беше номинирана за Еми и за Греми во последните две години – навистина е врвна музичарка.

Во тој момент немав поим што точно ќе треба да направам, но веднаш прифатив. На крај, заедно со моите брат и сестра, ја препишавме на македонски познатата американска навивачка песна за бејзбол „Take Me Out to the Ballgame“, преведовме делови од сценариото и ја отпеавме песната што се слуша во самата епизода. Навистина беше прекрасно искуство. Најголемото задоволство ми беше што го споделив моментот со моите брат и сестра, со кои често соработувам и пишувам.

Соработката со твоите брат и сестра беше семејно искуство или и професионално значајна?

– Иако првично понудата беше насочена само кон мене, воопшто не се двоумев – веднаш знаев дека сакам и двајцата да бидат дел од проектот. Предложив да снимиме групен вокал наместо само едно соло, и на крај и двете верзии беа искористени. Среќна сум што сите тројца учествувавме, особено затоа што сме големи обожаватели на ова шоу.

Колку ти значеше тоа што ја претставуваше Македонија преку оваа серија, особено преку ликот на македонскиот бејзбол играч?

– Многу ми беше важно и го сфатив тоа сериозно. Дури и кога ни го испратија сценариото, сакав да имам што поголем удел за да осигурам дека ликот е прифатливо и точно претставен – и за мене, и за луѓето во Македонија. За среќа, сценариото беше веќе добро поставено. Немавме многу контрола врз содржината, но барем начинот на кој беше прикажан играчот беше точен. Токму затоа бев многу детална во сесијата со актерот Џејми, каде што влијаев на изговорот и на интонацијата.

Каква беше соработката со Џејми Деметриу? Што го прави посебен?

– Џејми има многу позитивна и експресивна енергија. Работата со него беше навистина лесна. Сериозно ја сфати задачата и ги вежбаше снимките што му ги пратив неколку недели однапред. Можам да кажам дека целосно се посвети на македонскиот нагласок и сум многу горда на неговата изведба.

Која е најголемата награда за тебе од ова искуство?

– Најсреќна сум што успеав да им овозможам на Наум и на Калина да бидат дел од шоуто. Кога бевме деца, често вечерите ги поминувавме гледајќи ги „Симпсонови“. Тоа ни беше водич и „гејтвеј“ кон американската култура кога бевме нови во Америка.

Какви проекти планираш во иднина? Те инспирираше ли ова искуство да продолжиш во слична насока?

– Секако, останувам блиску до светот на анимацијата – заедно со сестра ми работиме на нашата едукативна анимирана серија „Дарко Биберко“. Истовремено, работам на детска музика на англиски јазик и решив тоа да биде правецот во кој ќе се развивам професионално. Преку „Дарко Биберко“ навистина научив многу и го усовршив тој жанр.

Освен тоа, активно сум вклучена и во светот на електронската и хаус музиката, на крајот на месецов патувам за Амстердам за да работам со музички колеги и издавачки куќи.

За крај, како е да се живее и работи во САД? Што има во Македонија што таму ти недостасува?

– Во САД го ценам тоа што секогаш можеш да најдеш работа, иако е тешко да се живее само од музика, особено во мојата индустрија. Живеам во Калифорнија и навистина уживам. Со соседите имаме убав однос – често имаме заеднички вечери, јадеме авокада и калинки што растат во дворот на станбениот комплекс, си ги чуваме мачките кога некој патува. Тоа ме потсетува на детството кога одевме кај комшии без најава.

Искрено, не знам што има во Македонија, а овде го нема – пред некој ден дури најдов и зелени сливи „петровки“, крцкави и кисели, исто како дома. Веројатно најмногу ми недостига храната.
Но, едно нешто што ништо не може да го замени е звукот на гулабите и мирисот на утринскиот воздух во Охрид – со тоа пораснав.