Првичните сигнали укажуваат дека обидот на францускиот премиер Франсоа Бајру да одржи гласање за доверба веројатно ќе ја собори неговата кревка малцинска влада следниот месец. Овој развој може да ја влоши политичката криза во земјата, која веќе подолго време е обележана со остри поделби и нестабилни парламентарни мнозинства.

Бајру практично ги предизвика своите противници со тоа што за 8 септември најави гласање, тврдејќи дека е неопходно да се донесат мерки за намалување на огромниот буџетски дефицит на Франција.

Наместо поддршка, тој се соочи со обединет фронт: радикално левичарската партија „Неосвоена Франција“ најави дека ќе ја искористи шансата да ја собори владата, социјалистите порачаа дека повеќе немаат трпение за центристичката политика на премиерот, а крајнодесничарскиот Национален фронт на Марин Ле Пен исто така сигнализираше дека е подготвен да го даде решавачкиот удар.

Одлуката на Националниот фронт особено го изненади тимот на Бајру. Лице блиско до премиерот, кое разговарало со Политико под услов да остане анонимно, изјавило дека Ле Пен „сака ние да ја завршиме валканата работа“ околу балансирањето на јавните финансии. Бајру досега успеваше да преживее неколку гласања за недоверба благодарение на воздржаноста на социјалистите или крајната десница, но овој пат ниту една страна не нуди поддршка. Неговите шанси за опстанок се речиси непостоечки, освен ако не дојде до целосно неочекуван пресврт.

Опции за Макрон

Ако владата на Бајру падне, претседателот Емануел Макрон ќе мора да одлучи по кој пат ќе ја води земјата во услови на сериозна политичка блокада. Една можност е именување нов премиер, кој би имал поголема способност да преговара со различните парламентарни блокови. Меѓу потенцијалните имиња се споменува Себастијан Лекорну, министер за одбрана и близок сојузник на Макрон, кој како поранешен член на „Републиканците“ има капацитет да комуницира и со конзервативците, па дури и со дел од крајната десница. Како алтернатива се посочува и Бернар Казнев, поранешен социјалистички премиер, кој често се споменува во вакви кризни ситуации. Но, евентуална поддршка од социјалистите би дошла со висока политичка цена – зголемување на даноците или враќање на пензиските реформи – на што Макрон упорно се спротивставува од 2017 година.

Друга опција е распуштање на парламентот и распишување нови избори. Макрон веќе еднаш го презеде овој ризик минатото лето, но исходот беше парламент без јасно мнозинство. Политичкиот пејзаж во Франција не се промени значително, што отвора можност новите избори повторно да донесат ист ќорсокак.

Сепак, расте бројот на политички актери кои го поттикнуваат претседателот да се реши за овој чекор. Социјалистите веќе се подготвуваат за изборна кампања, а Ле Пен отворено порача дека „само нови избори можат да им дозволат на Французите да ја изберат својата судбина – онаа на Националниот фронт“.

Најрадикалната опција, која ја турка левицата, е барањето за оставка на самиот Макрон. Лидерот на „Неосвоена Франција“, Жан-Лук Меланшон, најави симболичен предлог за негово отповикување, иако е јасно дека истиот нема реални шанси да помине. Макрон веќе категорично ја исклучи можноста за предвремено заминување, но притисокот врз неговата позиција расте.

Последици и неизвесност

Како и да се развијат настаните, јасно е дека Франција се соочува со нова рунда нестабилност. Огромниот буџетски дефицит и барањата од Брисел за намалување на трошоците дополнително го комплицираат политичкиот пејзаж. Ако Макрон не успее да обезбеди функционална влада способна да испорача буџет за 2026 година, земјата ризикува да западне во уште поголем хаос.

Така, комбинацијата од политичка блокада, економски предизвици и растечко незадоволство во јавноста може да стане најголемиот тест за вториот мандат на Макрон и да ја одреди иднината на Франција пред претседателските избори во 2027 година, наведува медиумот.