За љубов и за рок треба да се има душа, покажа три ипол часовната свирка во салата „Борис Трајковски“ во саботата, на која „Рибља чорба“ и „Атомско склониште“, подарија дел од себе на околу 3.000 обожаватели на нивната музика.

Легендарните Бора Ѓорѓевиќ и Бруно Лангер како фронтмени на групите од Србија и Хрватска, покажаа дека се во добра форма и во осмата деценија од животот. Нивната музика и стихови беа авангардни уште во 80-тите години на изминатиот век. Останаа такви до ден-денес.

Околу еден час траеше „загревањето“ што го понуди „Атомско склониште“. Иако со само тројца членови во поставата, звучеа мошне моќно, дури и без својот некогашен препознатлив вокал Серџо Блажиќ, кој за жал, почина уште во 1987 година. Во еден дел од нивниот настап пееше српскиот вокалист Ѓорѓе Давид (поранешен член на белградска „Генерација 5“), кој на публиката ѝ се претстави како голем фан на бендот од Пула.

Публиката со уште поголемо воодушевување ги пречека ѕвездите на вечерта од Белград, култната „Рибља чорба“, од чиј оригинален состав останаа само авторот на најголемиот број од песните Бора Ѓорѓевиќ и тапанарот Вицко Милатовиќ, иако и соло-гитаристот Видое Божиновиќ Џинџер има 43-годишен стаж во групата. Клавијатуристот Никола Зориќ веќе две децении е во поставата.

Во еден извонреден микс од стари и понови хитови, комбинација од жесток рок и балади какви само што Бора Чорба знае да изнедри од својата душа, без многу „забошотување“ ја воодушевија публиката во партерот, но и на двете трибини, а журката траеше речиси до 1 часот по полноќ.

Подмладениот состав на „Чорба“ (со новиот басист Иван Станковиќ Ивке, замената на еден од основачите на бендот Миша Алексиќ, кој преклани почина од ковид) и три придружни вокали, звучеше свежо, и покрај тоа што очигледно болниот Ѓорѓевиќ мораше често во седечка положба да ги пее препознатливите рефрени. Но, неговиот глас во ниеден момент не затрепери, напротив, со многу емоција успеа да ги пренесе моќните пораки од неговата рок-поезија до вљубениците во неговата музика и стихови од повеќе генерации.

Најголемите хитови, секако, беа оставени за крај. За целата сала во еден глас да ја отпее како акапела „Лутка са насловне стране“, хитот што живее 4,5 децении, и да покаже дека и во земјава уште има рокери во напливот на турбо-фолк и кич-култура од целиот регион, иако се сè помалку.