Апелациониот суд во Скопје ја потврди пресудата според која Фондот за здравство треба да му исплати 5.5 милиони денари (околу 90 илјади евра) на Центарот за дијализа Нефроплус за услуги за вршење хемодијализа на осигурениците на Фондот на кои им била потребна дијализа. Фирмата Нефроплус, според договорот се обврзала на осигурените лица да им обезбеди квалитетна здравствена заштита – хемодијализен третман согласно повеќе закони, вклучително и Законот за здравствена заштита.

Според пресудата, фирмата извршила илјада и еден дијализен третман во септември 2020 година кои чинат 5,5 милиони денари, а кои Фондот за здравство не им ги платил. Таа година имало зголемен број на пациенти на кои што им била потребна дијализа, споредено со проектираната бројка. Фондот прво се бранел дека нема обврска да плаќа надоместоци за услуги извршени над договорениот квартален надоместок и воопшто не ја внел оваа утужена фактура во својата книговодствена евиденција.

Судот констатирал дека Нефроплус има лиценца за работа од Министерството за здравство и дека со договорот регулирано било дека ќе се плаќаат сите здравствени услуги за сите пациенти, а не само тие за кои била направена проекција, како што погрешно толкувал Фондот.

„Во членот 12 е наведено дека ќе се плаќаат здравствените услуги за сите постојани и идни корисници на здравствена заштита, што значи државата на тужителот му дала лиценца, право и обврска на одредена територија да ги третира сите болни со дијализа, а државата презела обврска да го плати плати извршувањето на услугите преку Фондот за здравство и да ги исплати извршените услуги за сите постојани и идни пациенти како што е наведено во договорот. Според Законот за здравствена заштита, обезбедувањето на трошоци за болни кои се третираат со дијализа е од посебен интерес за Република Северна Македонија и тужителот како приватна здравствена установа која врз основа на лиценца врши јавна услуга и не може да одбие пациент кој што има потреба од дијализа, бидејќи во спротивно последиците би биле фатални“ – констатира Судот.

Судот констатирал дека осигурениците кои користат дијализа уживаат посебна заштита од државата која се обезбедува со средства со кои располага Фондот, а кои се финансираат од државниот буџет и на ниеден пациент упатен на дијализа не може да му биде одбиено давањето здравствена услуга која е од посебно значење. Долгот кој е предмет на судскиот спор е за вкупно 1.001 дијализни третмани спроведени во септември 2020 година во вредност од 5.5. милиони денари. Ниту во договорот, ниту во законот не пишува дека услугите што Фондот ќе ги купи од приватни здравствени установи треба да ги платат приватната установа или пациентите и дополнително – не е предвидено за истата услуга да се издаде нов упат со кој ќе се пренасочи пациентот кон друга соодветна установа.

Поради тоа што се зголемил обемот на лица на кои им требала дијализа, Фондот бил должен да бара повеќе пари со ребаланс на буџетот и да му ги исплати на Нефроплус како установа која пружила здравствени услуги, констатирано е во пресудата.