Аферата што минатата недела „експлодира“ во македонската дипломатија со притворањето на Миле Миленкоски во Врање и причината за неговото апсење е како од холивудските шпионски трилери: криумчарен брат-олигарх на претседател на нам далечна земја, авиони, милиони, тајни служби и јавен резил. Мишн импосибл, Том Круз вода може да им носи.

Деталите од целата перипетија се далеку од расветлени, но она што, малку од Ереван и малку од Скопје, може да се реконструира е дека во 2018 г. „екипа“ од тројца македонски дипломати (видео-надзорот на ереванскиот аеродром, покрај уапсениот Миле Миленкоски, наводно ги идентификува на снимките и Б.С. и С.С. од составот на МНР, по кои не се издадени потерници) како на приватен чартер (авионот е можно да е од Виена, во сопственост на извесен ерменски тајкун) го качуваат контроверзниот ерменски олигарх Левон Саргсјан, брат на поранешниот ерменски претседател Серж Саргсјан, и го транспортираат во правец на Виена, за потоа да му се изгуби трагата, иако надлежните ерменски власти го товарат и го бараат во врска со многу милиони наводно проневерени пари и коруптивни зделки.

Потоа следува „македонско“ продолжение на трилерот: високиот дипломат Миленкоски на 27 август годинава, по „црвената“ потерница на Интерпол, прво е сопрен на унгарско-српската граница, кога унгарските власти ја провериле валидноста на неговиот дипломатски пасош во нашето МНР, а потоа е пуштен да ја помине границата, по што е уапсен по истата потерница од српската страна на тој граничен премин, па транспортиран до затворот во Врање (заради близината до Скопје).

Нормално, по шуш-буш објавувањето на оваа првокласна вест, а потоа и цунамито информации по македонските социјални мрежи и портали, на нашите власти им требаа 4-5 дена да се пробудат од „зимски сон“ и штуро да ја потврдат информацијата, па откако се објавија разно-разни „бурни“ детали за тоа кој е и каква му била долгата службена биографија на Миле Миленкоски, „надлежниот“ министер Бујар Османи дури викендов, изненаден и скандализиран, да објави дека следува „вонреден ветинг“ за тоа кој сѐ ни службува во дипломатијата. Другите надлежни државни инстанци сѐ уште молчат.

Молчеше неколку дена и ВМРО-ДПМНЕ, за потоа таа симптоматична „празнина“ – бидејќи опозицијата и кога ќе падне саксија од некој балкон издава опширни катаклизмични соопштенија на сметка на власта – викендов да ја пополни Антонио Милошоски кој во својот фејсбук статус детално прави (селектирана) хронологија на ликови и настани врзани со апсењето на Миленкоски, со очекуван заклучок: зад скандалот и зад Миленкоски стојат Османи, Заев, Димитров, Спасовски, шефот на АНБ Виктор Димовски и други, бидејќи тие учествувале и/или знаеле за сѐ што се случува, уште од „ереванската експедициј“, па до криењето по фиоки на интерполовата потерница…

Сепак, добро информираниот Милошоски – кој, патем, и без поседување безбедносен сертификат раководи со собраниската Комисија за надворешни работи – заборава да спомене дека потерницата по Миленкоски во Македонија е пристигната на 25 февруари 2020 година, во времето и во ресорот со кој раководеше министерот Наќе Ќулев. Излегува дека целата инкриминирачка аргументација за „дипломатскиот рекет“ за што (о)пишува Милошоски за тоа кој и кога ги криел информациите лесно може да се сврти против него: скаран ли бил Милошоски со Ќулев во тоа време за да не знае за каков скандал е информиран министерот, а го скриле од јавноста?! Дотолку повеќе што „легендата“ за дипломатот Миленкоски (и другите двајца од македонското дипломатско „дуо-трио“ од Ереван) трае многу долго, бидејќи и Милошоски го има поставувано на високи позиции додека тој министруваше со МНР… Дотолку повеќе што Миленкоски повеќе од една деценија шета по коридорите на МНР фалејќи се (а и заканувајќи се) со блиските врски со претходната власт – „Слободен печат“ објави дека е и во роднински врски со Мијалков, што семејството, со право, ургентно го демантираше – и не само затоа што братот на неговата сопруга бил долгогодишен член на најтесното обезбедување на Груевски. Во таа кадровска политика, барем, немаше случајни „сродства“.

Според тоа, кој сѐ и кога знаел за епизодата во Ереван? Зошто баш македонски дипломати да го „спасуваат“ Саргсјан? Има негде веб-страна на која се рекламираат вакви услуги за приватни дипломатски евакуации или врските со овој контроверзен олигарх датираат многу поодамна од неговото фактичко бегство и исчезнување? Олигархот можел и сам да си ангажира авион за пребег – каква заштита (можеби и наш дипломатски пасош, за безбедно да помине низ Виена?) и во чие име му понудиле нашиве дипломати за да го спасат од прогонот во Ерменија? Конечно, не сакам ни да помислам за компликациите во бившата советска република Ерменија со Нагорно Карабах и за друг вид на карамболи во кои можеме да се најдеме вмешани со исчезнатиот брат на поранешниот ерменски претседател, а кои вклучуваат сѐ што ќе ви падне на памет од регистерот на безбедносни, разузнавачки, воено-трговски и слични „авантури“ на нашиот дипломатско-политичко-безбедносен полусвет.

Да потсетиме за оние кои подзабораваат (или, напротив, не ни забораваат): Македонија е членка на НАТО.

Зборот ми е, структурите на Груевски и Мијалков (и Милошоски, де) се толку комотно распослани по сите пори и високи функции на сегашнава државна администрација (а и други државни органи и јавни институции), што „ветингов“ (Османи) на дипломатите е барем 3-4 години задоцнет. Затоа на сите страни течат документи со најразлични службени и државни доверливости пред и да стигнат на масите на сегашниве министри, а во администрацијата работи цела „влада во сенка“ чија единствена задача е да ја сруши „владава на сонце“ што побрзо.

Па, на Заев тоа и ќе му се случи – и никој не му е виновен. Особено доколку и сегашната власт е вклучена или толерира експедиции како оваа на линија Виена-Ереван виа Скопје.

Затоа, што се однесува до актуелнава афера, државата треба „под итно“ да излезе со комплетни и релевантни информации (и тоа не со постови на фејсбук, по ѓаволите!), доколку не сака опозицијата и „слободната мисла“ на социјалните мрежи/портали да им го диктираат темпото – оти, за сега (барем до недела на пладне, кога е пишуван овој текст), државата е во длабока дефанзива, а ако продолжи така најмногу што ќе избрка е „нерешен резултат“. Од тоа ни е смачено.