Центар за деца со посебни потреби кој ќе служи за нивна рехабилитација после завршувањето на наставата во училиштата, бараат родителите на учениците со попреченост од Тетово.

Велат дека после завршувањето на наставата нивните деца најчесто седат дома без дополнителни активности, кои се важни за нивното здравје.

Елза Фејзули од Тетово има 12 годишен син со аутизам. Вели дека како родители со нејзиниот сопруг се обидуваат детето квалитетно да го помине времето. Но, голем дел од нас се на работа и не постигнуваат. Потребно е да се отвори Дневен центар, кој децата би го посетувале по завршувањето на наставата.

„Ние како родители се трудиме да надокнадиме, но е тешко. Освен образовни асистенти дополнително нешто за децата со посебни потреби во Тетово нема. Би било идеално ако има Центар за деца со посебни потреби. Ние повеќето од нас сме на работа, кога детето би имало организиран ден, да развива креативни активности, да биде меѓу другарчиња и ние ќе бидеме психички посмирени како родители, а и детето посреќно. Јас сум девет часа отсатна од дома. Мора кога ќе дојдам од работа да најдам време да му се посветам на детето, да ги завршам со него училишните обврски и тоа кога се случува во континуитет навистина е напорно. Тие семејства што имаат поддршка во смисла на баби, дедовци тогаш е полесно, но што со тие кои ги немаат, тоа се големи проблеми. Ние сме оптимисти, јас 8 години се соочувам со овој проблем, се подобруваат работите, но повеќе на хартија отколку на пракса“, рече Елза Фејзули.

Таа својот 12 годишен син го донесе во единствената сензорна соба за деца со посебни потреби која се пушти неодамна во употреба во Основното училиште Братство Миѓени во Тетово. Мојот син барем за миг се опушти, вакви соби како што вели Фејзули треба да има во секое основно училиште.

„Конкретно во Тетово недостасува во училиштата и поголема дефектолошка и логопедска поддршка. Затоа ние како родители посетуваме приватни часови и дефектолошки и логопедски, а сето тоа би требало да биде опфатено во рамки на училиштата, затоа што тоа се сепак големи трошоци“, вели Елза Фејзули.

Мевлудије Алити специјален едукатор и рехибилитатор во Основното училиште Братство Миѓени во Тетово каде беше пуштена во употреба сензорната соба, вели дека вакви сензорни соби кои служат за интеграција на децата, треба да има во секој училишен објект, особено во време кога се зголемува бројот на деца со посебни потреби, а поголем дел од нив имаат таканаречени „модерни болести“.

„Ние како училиште од 2020 година сме вклучени во проектот за инклузија на децата со посебни потреби. Од 2020 година ние работиме на проекти и активности за децата со посебни потреби. Приоритетна цел ни беше опремување со материјали на сензорната соба која ќе ја користат деца со различни нарушувања оти гледаме дека се повеќе имаме деца со социјално нарушување и деца со посебни потреби, а најтешка форма ни е аутизмот. Кој ќе ја користи оваа сензорна соба и што е сензорна интеграција? Тоа е процес каде има брза перцепција на информациите, обработка и после тие информации децата ги спроведуваат во секојдневните активности. Преку сензорна терапија ние правиме еден третман. Преку третманот ние ќе работиме со децата со нарушени сетила. Многу се потребни соодветни услови за работа за деца со посебни потреби и овие сензорни соби без обучен кадар се чисто само како една игротека. Затоа многу е важно и да има обучен кадар кој ќе работи со тие деца. Ако ние ги вклучиме децата во таа сензорна интеграција е на знаеме да работиме со нив, може само да им наштетиме“, вели Мевлудије Алити специјален едукатор и рехибилитатор во ОУ Братство Миѓени.

Се зголемува бројот на деца со посебни потреби во Тетово- нема услови за нивна едикација и рехабилитација