Прошетката низ Белградската тврдина секогаш може да биде интересна. Особено ако се движите по патеката до капелата посветена на Велики Петок. Откако ќе поминете низ портата Зиндан, која во турско време била една од портите за влез во градот, наидувате на сосема необично светилиште. Не само затоа што црквата Ружица, како што се нарекува нејзиното разговорно име, е обрасната со зеленило, туку и поради нејзините верни чувари, пишува Телеграф.рс.

Сепак, пред сето тоа, за време на прошетка низ тврдината, првото нешто што го привлекува вниманието на многумина е погледот што се протега оттаму кон реките во Белград.

Воена црква со интересно име

Црквата во тој дел од Белградската тврдина е посветена на Пресвета Богородица. Ако треба да се верува во народната традиција, иако нема материјални докази, во текот на средниот век таму имало и црква, наречена Ружица.

Розалија се славела во паганско време. Тоа бил посебен празник бидејќи се користеле ливчиња од роза, така што сите учесници биле посипувани со нив. Се верува дека името Ружица, кое ова светилиште го носи и денес, потекнува од тој празник, кој се славел приближно во исто време со православниот празник Света Троица.

Првичната намена на оваа црква била насочена кон потребите на војската. Затоа нејзината архитектура е необична. И затоа има две статуи во метален оклоп напред, поради што е препознатлива.

Пред да биде изградена црквата Ружица на тоа место, имало складиште каде што австриските сили складирале барут. Бидејќи првенствено била воен храм, црквата се појавила по реновирањето на тој складиште и додавањето на олтарниот простор и камбанаријата. Периодот за време на Големата војна донесе страдање во ова познато белградско светилиште. Само една деценија по завршувањето на Првата светска војна, црквата Ружица беше повторно изградена од темел.

Во тоа време, според проектот на Николај Краснов, познат руски архитект, беа додадени две статуи, кои сè уште се наоѓаат на левата и десната страна од влезот во црквата. Едната прикажува воин од периодот на владеењето на српскиот цар Душан Силниот, додека другата е слика и портрет на современ српски воин од минатиот век.

За да биде сè поинтересно, за излиење на статуите кои сè уште гордо го чуваат влезот во ова белградско светилиште беа користени топовски гранати.

А трофејното оружје на српските воини кои учествувале во Првата светска војна било користено за лустерите, односно лустерите што ја осветлуваат необично темната внатрешност на Ружица.

И тоа не е сè што го прави ова светилиште необично и интересно.

По последното реновирање, црквата била обоена. Заслугата за тоа му припаѓа на Андреј Василевич Биченко, руски сликар, кој исто така вовел некои новини во својата работа.

Во внатрешноста на Ружица можете да ги видите вообичаените прикази на библиски сцени, но и прикази на поворката на владетелите на нашата земја, што сè уште го краси сводот на оваа црква.

Особено интересна е сцената што ја прикажува Проповедта на Маслиновата Гора. Покрај рускиот император Николај II Романов, на западниот ѕид од ова белградско светилиште можете да видите и прикази на српски кралеви од семејството Караѓорѓевиќ, како и други значајни личности од српската историја.