Вознемиреноста што ја чувствуваат многу патници во авионот при качувањето, поради можноста дека ќе им биде наплатено дополнително за нивниот рачен багаж – се претвори во политичка расправија. На Шпанија ѝ е доста од дополнителни такси и казни на пет авиокомпании за трошоци за рачен багаж. Сега на битката на Шпанија околу можноста да се стави поголема торба во преградата за рачен багаж им се придружуваат и други земји- пишува Н1.

Потрошувачки организации од 12 европски земји во среда ѝ се придружија на Шпанија во правна битка против нискобуџетните авиокомпании кои им наплаќаат на патниците за внесување поголеми рачни торби во авионите. Коалиција предводена од Европската организација на потрошувачи, позната и како BEUC, поднесе жалба до Европската комисија во врска со овие „нелегални“ такси, повикувајќи сс на „истрага на ниво на цела ЕУ“ за комерцијалните практики на Ryanair, EasyJet, Wizz Air, Transavia, Volotea, Vueling и Norwegian Airlines. Овој потег следува по казната од 179 милиони евра што шпанскиот министер за потрошувачки прашања, Пабло Бустиндуј, им ја изрече на пет од тие авиокомпании за нефер практики, вклучително и наплата за рачен багаж.

Главниот извршен директор на „Рајанер“, Мајкл О’Лири, ја осуди казната, нарекувајќи го Бастиндуј „луд шпански комунистички министер“ и прикажувајќи картонска фигура на министерот облечен како кловн и со престилка на која пишуваше „Ги зголемувам цените“, тврдејќи дека принудувањето на авиокомпаниите да прифаќаат рачен багаж бесплатно ќе ги зголеми цените на авионските билети.

„Ако вашиот бизнис модел се базира на нелегални практики, тогаш има проблем со вашиот бизнис модел“, рече тој во средата, презентирајќи жалба од организациите на потрошувачи во седиштето на BEUC во Брисел.

Според најновите годишни резултати на „Рајанер“, дополнителните приходи, вклучувајќи ги надоместоците за рачен багаж и дополнителните услуги како што се избор на седиште и приоритетно качување, учествуваа со 4,7 милијарди евра од вкупните приходи од 13,95 милијарди евра. Но, Бастиндуј не е убеден дека надоместоците се клучот за профитот.

„Некои од овие компании почнаа да наплаќаат за рачен багаж дури во 2021-2022 година. Тие беа исклучително профитабилни претходно. Тие се уште попрофитабилни потоа“, рече тој, додавајќи дека нема оправдување за дополнителната такса што ја наплаќаат авиокомпаниите, бидејќи тие не сносат никакви дополнителни трошоци за носење рачен багаж ниту преземаат одговорност за нив како што прават со регистрираниот багаж.

„Нискобуџетните авиокомпании долго време се занимаваат со овие практики што ги злоупотребуваат правата на потрошувачите… во отворено непочитување на највисоките судски институции на ЕУ, кои пресудија дека наплатата на дополнителни такси за рачен багаж со разумна големина е нелегална“, додаде тој.

СУДОТ ВО ШПАНИЈА ИЗРЕЧЕ ЗАБРАНА: Рајанер повеќе нема да наплаќа рачен багаж во оваа земја

Бастиндуј се повика на пресудата на Судот на правдата на Европската Унија од 2014 година, во која се наведува дека рачниот багаж не може да биде предмет на доплата на цената „под услов таков рачен багаж да ги исполнува разумните барања во однос на тежината и димензиите и да е во согласност со применливите безбедносни барања“.

Оттогаш, дебатата се фокусираше на тоа што е, а што не е разумно во однос на големината и тежината на куферот.

Според авиокомпаниите, пресудата на ЕУ бара од нив да дозволат само мали торби бесплатно.

„Сите авиокомпании им дозволуваат на патниците да носат една торба/личен предмет како дел од нивниот билет“, рече Уранија Георгукаку, директорка на лобито на авиокомпаниите за „Ерлајнс фор Еуроп“, или A4E, истакнувајќи дека ова ги доведува превозниците „во согласност“ со пресудата на судот.

Таа додаде дека акцијата на BEUC ќе „го намали изборот на потрошувачите и ќе ги обврзе сите патници да плаќаат за дополнителни услуги што можеби не им се потребни на сите“, бидејќи „задолжителните торби во кабината би принудиле дури 50 милиони патници само во Шпанија да платат за нешто што не го сакаат“.

Битката за рачниот багаж е исто така за тоа како непречено да се качат и симнат патниците без секој од нив да се обидува да носи огромни торби по ходникот.

„Не го гледам нужно како механизам за заработка за авиокомпаниите“, рече Стивен Труксал, директор на Меѓународниот институт за воздухопловно и вселенско право на Универзитетот Лајден.

„Го гледам како оптимизирање на процесот на качување и осигурување дека авионите летаат на време“, додаде тој, осврнувајќи се на ситуациите кога патниците се појавуваат