„Слободен печат“ во поддршка на старите занаети од Скопската чаршија. Преку интервјуа со занаетчиите ќе се обиде да ги спаси од заборав, да ги запозне младите генерации со традицијата која со векови се одржува во Чаршијата. Можеби прилозите ќе бидат поттик за некој млад човек некој занает да го одбере за своја идна професија и со тоа да ја продолжи традицијата. Со тоа ќе ги спаси дуќаните од трајно затварање.

Ибраим Зекир е ковач, неговиот син најверојатно ќе биде последниот ковач во Старата скопска чаршија. Порано имал многу работа, не можел да постигне колку нарачки имал за мотики, копачи и останат земјоделски алат. Сега се бори за опстанок и преживува. Порано цела улица била ковачка, сега скоро и да нема дуќани со овој занает.

– Работа има, ова што го гледате сега е подготовка за зимска сезона. Ние правиме земјоделски алатки. Овде порано цела улица беше ковачка. Сега останавме само ние и уште неколкумина. Сега со синот работиме. Како ковачи користиме токмак, макази и чекан. Ние работиме по традиција, дедо ми беше ковач, татко ми па сега јас го наследив занаетот. И еве го последниот ковач ќе биде синот. Понатака само господ знае- вели Зекир.

За ковачкиот занает вели дека треба да си заинтересиран за да го научиш. Првата работа му била во тоа време дување во мев.

-Рачно дување, од 8 години ја работам работава, цели 60 години. Огништето го загревавме, сите алати се правеа со мев. Со рачно вдувување. Сега се бориме за опстанок, работата се учи со работа. Многу е важно да сакате да работите. На младите им препорачувам само да учат, како занаетчии немааат иднина- вели Зекир.

За него овој занает нема иднина. Порано рачно се правеле мотики сега никој не сака да работи земјоделие.

– Сите заборавија дека со мотика се раѓа лебот. Ние сега немаме работа. Работиме на висока температура. Користиме наковална, чекан, токмак, дувало. Сега ретко кој нарачува алат зошто никој не се занимава со земјоделство. Нема материјали за работа. Легурите се неквалитетни. Ако е индустриско производство е поефтино и сите купуваат од него- вели ковачот.

За процесот на производство вели дека е многу тежок. Се почнува од парче железо. Од него се прави и потковица и алатка.

-Прво се зема парче железо, па се топи на јаглен, а тој е многу скап. Треба да има некој кој веднаш ќе го кове. Сега нема аргати чираци. Мора барем најмалку двајца да се тука. За да има краен производ. Од 1985 година или 1990 година никој не пројавил интерес да биде чирак- вели Зекир.

Целото видео на нашата колешка Агнеса Чаволи и постапката како се прави рачно алат од парче железо погледнете го овде:

Во среда очекувајте го кафето во кокос и неговиот творец Јасин Ахмет.