Ако во 16 и 17 век еден човек во целиот свој животен век примал од 200 до 300 информации, во денешно време, со развојот на технологијата, според истражувањата на дневно ниво се примаат толку информации, укажува проф. Илија Ацески во емисијата „Утрински печат“ на Слободна ТВ, анализирајќи ги причините за насилничкото однесување кое го демонстираат младите врз своите врсници.

-Во ова сајбер време младите се изложени на многу информации кои ги добиваат едноставно преку паметниот телефон, помалку од телевизијата. Кога ќе почне да се прави селекција на она што е корисно, она што создава порив да се работи нешто креативно и позитивно, ако самата информација нас не гради, тоа е едно. Но, ако едно дете од 12-13 години е бомбардирано со толку информации, тоа не може да најде место, разбирање за сите нив, рационалност и подоцна после таа индивидува почнува да не размислува многу. Таа оповареност на мозокот, отсуството на една рационалност повлекува проблматично однесување. Речиси 70 посто од времето младите го користат на мобилниот телефон и кога ќе формираат таков сајбер свет кој стои некаде со своите елементи и кога постои еден друг свет кој е реален, ќе се судрите, вели проф. Ацески и додава дека е евидентно отсуството на физичка активност кај децата.

-Децата не се движат, немаат спортски активности, оставени сами на себе, преполни се со енергија и нема каде да ја трошат таа енергија и во првата прилика, мора да ја насочат својата енергија некаде каде што нема врска со нивниот живот. Ете го насилството и тоа е многу непријатно, има жртви. Насилството е феномен на повеќе фактори и најчесто доаѓа во израз во оние средини во кои ќе затаи самата образовна институција и кога детето има проблеми во семејството, вели професорот по социологија.

Според него многу е тешко во едно изобиле на информации да се направи селекција на содржините. Дури и кога седат две деца тие ги листаат телефоните и личната комуникација речиси ја нема и губи смисла.

-Така е и на факултетите, по ходниците и на предавањата. Нема атмосфера за креација, нема компоненти каде се формира креативна личност, каде вие барате задоволство и да имате информации и сознанија кои ќе ве водат напред, ќе прогресирате во таа смисла. Во емоционална смисла го нема тоа расудување, таа граница меѓу она што е физичко насилство и она што е бунт. Кога младите се бунтуваат тоа не е насилство, туку бунтот бара нешто, протестира против некоја ситуација. Кај младите не станува збор за бунт. Еве зошто студентите бунтот не го насочија кон поквалитетно образование туку бараа пари за оброк и излегоа со некои слични барања. Но за тоа претпоставува поголема енергија, вели проф. Ацески.

Тој нагласува дека во нашите училишпта многу малку детето се третира како поединец и го добива заслуженото внимание во кое ќе може да ги негува своите афинитети и она за што може да го прави во рамките на своите способности и таленти.

-Кога детето од 5-6 години ќе почне да се интересира за светот околу себе, во некои развиени држави, децата следат од најраната возраст и од 10-11 години кога завршува процесот на основно образование се добиваат сознанија за детето во кои сфери може да продолжи, кои на него му се најблиски, но во нашиот систем за жал тоа не постои, па некако ќе го помине средното образование кое не му одговара, иако на пример не е за технички науки, па продожува на факултет кој не му одговара. Имаше и студенти на социологија на кои капациетот за таа наука им беше нула, и да биде трагедијата поголема, тие деца дипломираат и бараат работа и може да најдат работа за која воопшто не се заинтересирани или не сакаат да ја работат, еве на пример ќе треба да работат со деца, а не го сакаат тоа, вели проф. Ацески.

Тој додава дека образовниот систем во краен случај мора да ги исфрли на површина кај децата и младите оние вредности  и особини за кои  тие се заинтересирани, она што сакаат да го работат. Последиците ги решаваме, но не и причините. Ако дојдеме до таква атмосфера која ќе создава помалку фрустирани, анксизони и незадоволни деца ќе имаме малку насилство.

 -Треба да се добиваат креативни личности. Не е ништо ново ова, но каков што е високообразовниот систем таква во голема мера е и државата. Таму потоа се регрутираат луѓето, од службеници до функционери кои управуваат со далеку посложени работи во општеството. Тука има голема енергија и ако таа не се употреби за креативни, тогаш ќе биде за деструктивни цели. И токму затоа доаѓа до тој висок степен на насилство. Според едно истражување, две третини од децата чувствуваат страв, изложени се на булинг, на сајбер булинг, дури еден добар проценти имаат суицидални пориви и тоа е исто опасно, се повлекуваат во себе. Родителите не знаат што да прават бидејќи имаат свои проблеми. Но треба да се обвинуваат младите, но мора да се создава еден амбиент во кој младиот човек ќе почувствува дека прави нешто добро за себе и за општеството, резимира проф. Ацески во гостувањето во „Утрински печат“.

Целиот разговор со проф. д-р Ацески погледнете го во видеото: