Жена што со последни сили се борела за својот живот, го почувствува воздухот на слободата. Оваа одлука на судот е можеби мал чекор за судот, но голем за нас како народ. Ќе се запрашате зошто?

Затоа што семејното насилство во нашите домови сè уште завршува со речениците: „Сама си барала“, „Нели знаела за каков се мажи“, „Таа да била добра, немало да јаде ќотек“…

Затоа што правните лавиринти и институционалните слабости се сè уште трнливи за жртвите и тие токму поради тоа одбираат да го трпат тој белег од човечки заби.

Затоа што оваа одлука на судот е подавање рака на најкршливите, на оние што никој не ги гледа, а верувајте – многу се. Тоа се нашите комшики, пријателки, адвокатки, продавачки во маркет, актерки, жени по улица, во автобус…

Семејното насилство не бира жртви – тоа може да му се случи секому и затоа секој од нас треба да застане во одбрана на жртвата и на нејзино целосно разбирање. А не да стигматизира и да дискутира, како по обичај, дека жртвата е виновна.

Оваа слобода на Пале е слобода за секоја една од нас, знак дека правдината победува на некаков начин и можеби е возможно модринките да зараснат барем малку со подадена рака и со поддршка од системот. Одлуката на судот беше поддржана од многу граѓани на социјалните мрежи, како и од многу невладини организации.

Тешки се тобоганите на правдата, но нејзиниот вкус е сладок особено во вакви големи победи, во кои човечноста и емпатијата се над сè друго. Никогаш повеќе да не се повтори и никогаш повеќе никоја да не е жртва на никакво насилство.

За еден почеток на крајот.

Извор: Фронтлајн