Брановите на меѓународно признавање на Палестина – прво од Велика Британија, Канада, Австралија и Португалија и Франција – ѝ дадоа на Палестина најсилна дипломатска поддршка досега. Сепак, тие исто така отвораат едно старо прашање: кој би можел да ја води земјата?

Земја на хартија, но без јасни граници и влада

Палестина исполнува два клучни критериуми на Монтевидео: постојано население и способност за одржување на меѓународни односи.

Но, сè уште нема јасно дефинирана територија и нема функционална влада. Источен Ерусалим, Западниот Брег и Газа се одделени со израелска окупација и населби, а Газа е опустошена по речиси две години војна. Ова го отежнува секое вистинско администрирање.

Поделено лидерство и застарена политика

Палестинците живеат под две влади: Хамас владее со Газа, а меѓународно признатата Палестинска власт (ПА) владее со Западниот Брег. Махмуд Абас ја предводи ПА од 2005 година, додека Хамас ја држи Газа од 2007 година.

Не се одржани избори веќе 18 години, па ниту еден Палестинец под 36 години не гласал на национални избори. Цинизмот и незадоволството растат, додека политичкото единство се чини дека е подалеку од кога било.

Популарност зад решетки

Во тој вакуум, често се споменува едно име: Марван Баргути. Овој висок член на Фатах беше симбол на Втората интифада, но е во израелски затвор од 2002 година. Најновата анкета покажува дека дури 50% од Палестинците би го избрале за претседател – многу повеќе од сегашниот Абас.

Иако Хамас бара негово ослободување преку размена на затвореници, Израел досега не даде никакви знаци дека ќе го ослободи, пишува Нова.рс.

Хамас надвор од игра, Абас без кредибилитет

Западот и арапските земји што ја усвоија „Њујоршката декларација“ бараат Хамас да ја предаде власта во Газа и оружјето на Палестинската самоуправа. Хамас сигнализираше дека ќе ја предаде власта на независна администрација на технократи, но сè уште нема договор.

Махмуд Абас, од друга страна, е стар речиси деведесет години без поддршка на теренот. Многу Палестинци и аналитичари тврдат дека е потребна нова генерација лидери, но условите за нејзино појавување се многу ограничени.

Меѓународното признавање не е доволно

Новите признавања, како што вели поранешната советничка Дијана Буту, „можеби се вредни, но сами по себе не ја менуваат реалноста“. Она што е потребно е обединето лидерство, одржување избори и обновување на институциите. Без тоа, дури и симболичната поддршка од светот не може да ја претвори Палестина во функционална држава.

Клучната непозната

Додека Израел продолжува да ги проширува населбите и да се заканува со анексија, а САД го блокираат полноправното членство во ОН, иднината на палестинската државност останува неизвесна.

Едно е сигурно – ако и кога Државата Палестина навистина ќе оживее, таа ќе мора да најде лидер кој има легитимитет меѓу сопствениот народ и може да ги обедини разединетите територии и политичките фракции.