И покрај дипломатската активност околу новата рунда разговори во Истанбул, американскиот тинк-тенк „Институт за проучување на војната“ (ISW) во својата последна анализа вели дека Путин ќе се согласи на сериозни преговори само кога ќе претрпи голем воен пораз, со помош на Западот.

Во извештај од 21 јули, ISW наведува дека само „значајни неуспеси на бојното поле, овозможени со навремена и доволна воена помош од Западот“, можат да ја принудат Москва да ја ревидира својата стратегија. Но, исто така предупредува – ова нема да се случи за неколку недели, туку во текот на месеци или цели кампањи.

Во овој контекст, американскиот претседател Доналд Трамп постави ултиматум до Москва: 50 дена да се согласи или ќе следат драконски 100% царини за партнерите на Русија, вклучувајќи ги Кина, Индија и Бразил.

Западните сојузници одговорија со зголемување на испораките на оружје. Британскиот министер за одбрана Џон Хили објави „50-дневна кампања“ за забрзување на помошта за Киев, додека Украина го зголемува сопственото производство на беспилотни летала ФПВ (FPV) против „Геран“ системите. Киев тврди дека може да произведува до 10 милиони беспилотни летала FPV годишно.

Сепак, Москва сè уште испраќа делегација од ниско ниво на разговорите во Истанбул и предлага одложување на датумот, што ISW го толкува како продолжување на тактиките на одложување.

Вратата кон мирот ќе ја отворат не дипломати, туку војници

Дали студентите и професорите од овој „институт“ се во право е дилемата во анализата. Заклучокот на ISW дека воениот пораз на Русија е единствениот пат до преговори е премногу поедноставен и политички мотивиран. Го игнорира фактот дека ниту Украина ниту Западот во моментов немаат капацитет за таква ескалација што навистина би ја скршила руската војска. ISW, исто така, го игнорира прашањето за ризикот од ескалација на нуклеарно ниво или колапс на украинските линии поради исцрпувањето на војската и ресурсите.

Исто така, идејата дека драконските американски царини врз партнерите на Москва ќе го нарушат глобалниот баланс на моќ за само 50 дена изгледа нереална, со оглед на зависноста на Европа и Азија од руската енергија и претпазливото балансирање меѓу Индија и Бразил.

Пофално е што анализата ја признава важноста на комбинацијата од воена и економска стратегија, но претставувањето на преговорите само како резултат на воен пораз ја намалува реалноста дека конфликтите од овој тип често завршуваат со компромис, а не со апсолутен триумф.

ISW е поддржан од воени историчари, поранешни американски воени и дипломатски претставници и финансиери од одбранбената индустрија. Иако се претставува како непристрасна истражувачка организација, нејзините извори на финансирање и идеолошки врски откриваат јасна неоконзервативна пристрасност.

Дури и „Форин полиси“ го критикуваше ISW за неговите оптимистички проценки на воените капацитети на Украина и потпирањето на потенцијално несигурни извори. Нивните извештаи се целосно во согласност со наративот на западните донесувачи на одлуки и често се прикажуваат во медиумите, додека служат за додавање кредибилитет.

Според некои критичари тинк-тенковите како ISW го користат името „институт“ за да прикријат потенцијална пристрасност или лични интереси (на пр., финансирање од американски одбранбени компании како Raytheon или General Dynamics во случајот на ISW).

Иако „Институтот за проучување на војната“ тврди дека само воен пораз може да ја принуди Русија на преговори, ваквиот став ја потценува комплексноста на конфликтот и ја пренебрегнува политичката, економската и дипломатската динамика што ја обликува војната. Недостатокот на воена супериорност кај Украина и ограничените капацитети на Западот го прават сценариото на апсолутна победа сè понеостварливо. Во таа смисла, наративот на ISW изгледа повеќе како стратешки притисок отколку како објективна анализа, што ја отвора дилемата – дали аналитиката е навистина независна, или само уште една алатка во геополитичката пропагандна војна, забележуаат дел од регионалните медиуми.