Русите станаа вешти во нападите и создадоа култ на напаѓачи кои одат во речиси самоубиствени акции. Некои претераа во своето воодушевување и предложија во едно руско воено списание да се воведат специјални значки за напад, по пример на нацистите од Втората светска војна. Да, ги наведоа Германците како пример. Кога читателите укажаа на чудните механизми на морално поттикнување, дека во борбата за денацификација се повикува на нацистите, уредниците ја отстранија статијата од порталот.

Приликите за Русите се секакви освен добри – гинат, нема резултати вредни за внимание затоа што долго време не зазеле место за кое може да се додели специјален медал како за Бахмут. Влегоа во ритуал – нападите почнуваат, напаѓачите гинат, одат следните. Под дождот на украинските ФПВ-дронови, шансите за преживување се мали, страда секое возило што ќе се приближи до линијата на фронтот, и актуелна е контроверзност за внесување на животни во единиците на фронтот. Тоа не е ништо необично, но им пречи на обожавателите на тенковски и механизирани полкови.

Сега на некои единици им треба слама, а не дизел. На еден руски канал на Телеграм се пошегуваа дека организациско-формацискиот состав на мотострелачката чета е со образец од 25. година: магаре Б3 – 40 парчиња, коњ-82А – 50 парчиња, камила-М – 10 парчиња и дека засилувањето е 30 мачори/мачки. За да ја протолкуваме шегата, да укажеме дека Б3 би требало да асоцира на борбеното возило на пешадија „гасеничар“ БМП-3, а 82А на возилото на тркала БТР-82А.

Груба воена шега кажана на сопствена сметка покажува жалење поради реалниот недостаток на техника. Русите посегнаа по залихите на Северна Кореја и сега веќе не ја кријат дека користат „самоодки“ од 170 мм и ракетниот систем „хвасонг-11“. Руските фабрики работат, но не можат да ги задоволат потребите на фронтот. Честопати, сè што е вредно од воениот плен ја менува страната на самото место, а сега користат некои „бредли“ од американските вишоци што ги оставиле украинските екипажи во возна состојба.

Ваквите примери можеби се тривијални, но многу јасно покажуваат дека Русите поминаа долг пат од моментот кога се чувствуваа како непобедлива сила до сегашниот момент кога се снаоѓаат според можностите, како за транспорт, така и за сите други потреби.

Ако преминеме од тактичко на стратешко ниво, трошоците во ресурси од двете страни се превисоки – и човечки и оние изразени во пари. По бранот реакции на податокот дека Америка обезбедила стока во вредност од 174 милијарди долари како воена помош, дознавме дека вистинската вредност на сите артикли по американски цени изнесува 65,9 милијарди долари од почетокот на војната – податокот го изнесе Кит Келог, специјалниот пратеник на Трамп задолжен за подготовките за крајот на војната на Истокот. Веројатно тој ја има точната статистика. Во духот на програмата МАГА, тој нагласи дека во САД се потрошени повеќе од 51,2 милијарди долари преку нарачки од домашната индустрија. Станува збор само за ново производство, но и старото беше платено порано на американската економија. Според пресметките на Келог, на Русија ѝ е потешко бидејќи на фронтот трошат 160 милијарди долари годишно, додека американскиот годишен удел е 22 милијарди – осум пати помалку.

Келог, кој има речиси осумдесет години, е познат јастреб во американската политика и секако не е човек кој ќе покаже толеранција за руската кауза. Тој е на мисија да стави крај на „крвавата и прескапа“ војна, како што го дефинираше својот став за ситуацијата на истокот. Очекуваме да видиме како ќе гласи конкретната замисла што ќе претставува одржлива, реална платформа за прекин на борбите. Да ве потсетиме, во декември минатата година претседателот Путин изјави дека е прифатливо украинската армија да се повлече од четирите региони анектирани кон Русија. Тоа не е реален развој и тема на преговорите може да биде само механизмот за контрола на примирјето и формата на присуство на НАТО во Украина.

Трамп ја држи иницијативата и се чека неговиот фамозен план за тоа како мисли да го реши источното прашање. Само поради џентлменскиот однос кон сојузникот на кој му дале многу воена опрема, од американската страна велат дека планот ќе го усогласат со украинската страна. Келог рече дека нема одделни планови и дека нема ни американски план. Додуша, светските медиуми речиси едногласно го користат неформалниот термин „Трампов план“ бидејќи е јасно од каде дува ветерот. Премногу често се слушаше фразата за „мир преку сила“, а тоа е реален модел за САД – примирје, но со јасни гаранции за Украина, односно поместување на завесата на НАТО далеку на исток.

Путин мора да го убеди руското јавно мислење дека тоа е поволен исход по долгогодишни разговори дека војната мора да се води за да се заштити Русија од поместувањето на границите на НАТО. Сетете се на теориите на пропутинистите дека треба да се преземе превентивна акција против Украина и дека всушност војната била неизбежна и затоа Кремљ одлучил да избере погоден момент. Текот на војната покажа дека потезите на Кремљ се засноваат на многу лоши политички и безбедносни проценки и дека резултатот не е поволен за руската кауза – тие веројатно не размислувале сериозно дека Покровск, ако се оствари планот повторно да стане Красноармејск, истурен руски гарнизон кон НАТО. Засега не се исполнети предусловите за промена на таблата со името на градот бидејќи на приодите сè уште се бори руската војска, а градот од август минатата година е во домет на руската артилерија.

Борбите ќе продолжат и некој ќе загине на последниот ден од војната. Таква е судбината на војниците. Политичарите сега поставуваат преговарачки позиции. Сенката на Трамп се надви над фронтот бидејќи сега тоа што тој го кажува е најважната вест, а на 8 февруари потврди дека САД се во контакт со двете страни и дека тој лично разговарал со Путин. Сега малку ќе го приклешти Зеленски, а потоа ќе се врти во круг додека не се постигне конкретен резултат – примирје.

Крај

Преведе: Теодора Циклеска

ЈАЗИКОТ НА КОЈ СЕ НАПИШАНИ, КАКО И СТАВОВИТЕ ИЗНЕСЕНИ ВО КОЛУМНИТЕ, НЕ СЕ СЕКОГАШ ОДРАЗ НА УРЕДУВАЧКАТА ПОЛИТИКА НА „СЛОБОДЕН ПЕЧАТ“