Во последните денови Руанда е во епицентарот на настаните поради појавата на еден од најопасните вируси на планетата – Марбург, а кога во неделата воз беше запрен и итно евакуиран на железничката станица во Хамбург поради стравувања дека двајца студенти кои патувале од Руанда биле заразени со овој вирус па настанала општа паника. Се поставува прашањето дали треба да се плашиме и од потенцијалното ширење на оваа инфекција.

На крајот на септември Министерството за здравство на Руанда соопшти дека во таа земја се појавил вирусот Марбург, а од 26 потврдени случаи, осум пациенти починале. Како што истакнаа, тоа е еден од најсмртоносните вируси на планетата за кој нема вакцина или лек.

Токму затоа цела Германија „застана на нозе“ во неделата вечерта, кога во таа земја пристигнаа двајца студенти од заразената Руанда. Возот на железничката станица во Хамбург бил запрен и веднаш евакуиран.

Во интервју за Нова.рс, епидемиологот Зоран Радовановиќ посочува дека граѓаните на регионот не треба да се грижат бидејќи вирусот Марбург не се пренесува со капки и аеросоли. Затоа, можноста за негово ширење е значително намалена.

„Бидејќи вирусот не се пренесува преку воздух, можноста за негова експлозија или ширење е значително намалена. Истовремено, добро е што студентите дојдоа во Хамбург, каде што се наоѓа најголемиот Институт за проучување на тропски болести во континентална Европа, па можеа да се тестираат на лице место“, посочува епидемиологот.

Тој нагласува дека секогаш постои можност за инфекција и затоа треба да се внимава.

„Поточно, кога овие студенти пристигнаа во Германија, имаа симптоми слични на марбуршката треска, поради што беа приведени и изолирани, како и сите оние кои беа во контакт со нив. Карантинот трае три недели, иако вирусот може да се манифестира и по неколку дена“.

Како се пренесува?

Епидемијата на смртоносниот вирус, кој беше изолиран во доцните шеесетти години во градот Марбург во Германија, го погоди светот во неколку бранови, а два случаи на зараза веднаш штом беше откриен вирусот, уште во 1967 година, беа забележани и во Србија.

Епидемиологот потсетува дека од оваа инфекција овде се лекувале ветеринарот Живко Стефановиќ и неговата сопруга.

„Вирусот се пренесува и со директен контакт, најмногу преку животни. Ветеринарот Живко беше еден од првите заразени со овој смртоносен вирус во Европа. Во тоа време имаше пратка зелени мајмуни, која леташе од тропска Африка до Хамбург, но преку Лондон, каде што мајмуните најверојатно се заразиле. Од друга страна, неговата сопруга речиси немала никакви симптоми. „Тие не ни знаеја дека е заразена додека не и ја земаа крвта“, се сеќава д-р Радовановиќ.

Освен преку контакт со животни, вирусот се пренесува и преку мукозните мембрани и сексуално.

Д-р Радовановиќ додава дека во тие години кога бил откриен вирусот биле заразени повеќе од 30 луѓе. Загинаа седум лица.

„Во Марбург и Белград, како и во Франкфурт, луѓето кои работеа во лаборатории за да го идентификуваат вирусот Марбург беа погодени од болеста. Оттогаш, оваа опасна зараза имаше неколку регистрирани епидемии во Уганда, Кенија, Ангола и Конго, со просечна стапка на смртност од 50 проценти, а некои случаи и до 90 проценти“, вели тој.

Симптоми на вирусот Марбург

Првичните симптоми на Марбург вирусот започнуваат ненадејно, со висока температура, главоболка и замор и болки во мускулите. После тоа, пациентот почнува силно да крвари од неколку делови од телото. Смртта се јавува околу осум или девет дена по првичните симптоми.

Како и секој вирус, Марбург има поблага и потешка форма на инфекција.

Потешка форма на оваа треска има некои од следниве симптоми: болки во грлото, главоболка, малаксаност, треска, дијареа и промени на кожата. Најтешките форми се манифестираат со откажување на органите како што се бубрезите и црниот дроб.

Вирусот Марбург, кој има стапка на смртност до 90 проценти, е од исто семејство на вируси како и еболата.

Нема вакцина

Заразените со овој вирус мора да бидат изолирани три недели во карантин, нагласува епидемиологот. Вакцина за Марбург вирусот нема, но на неа активно се работи.

„Засега се применува само симптоматско лекување, на пример, ако пациентот има симптом, вие го лекувате тој симптом. Потребно е пациентот да ја замени изгубената течност, минералите… Нема специфична терапија која ќе го уништи вирусот, но симптомите се лекуваат“.