Блумберг известува за напорите на Реџеп Таип Ердоган да постигне историски мировен договор со Курдите од ПКК, забележувајќи ги напорите на турскиот претседател „да ги оживее мировните преговори со Курдите заедно со дискусиите со Вашингтон за иднината на курдските сили поддржани од САД во соседна Сирија по соборувањето на претседателот Башар ал Асад“.

Според Блумберг, она што Ердоган го „гледа“ е „можност да се искористат немирите и да се одврати она што Турција го гледа како растечка закана од курдскиот национализам во регионот. Доколку биде успешна, тоа ќе ги зајакне амбициите на Турција за преобликување на Блискиот Исток и ќе се зајакне себеси додека се обидува да го преработи уставот и да го прошири својот суверенитет.

Како што беше наведено, „клучот“ за постигнување на овој договор е Абдула Оџалан, кој, иако повеќе не ги раководи секојдневните „операции“ на ПКК, која САД и Европската унија ја сметаат за терористичка организација, останува почитуван од командантите на движењето кои го нарекуваат „АПО“.

„Водачот на АПО ќе даде важна и историска изјава на 15 февруари и ќе го направи почетокот на обидот за решение“, рече минатата недела Мурат Карајилан, еден од командантите на ПКК, според курдските медиуми, датум што ја одбележува годишнината од апсењето на Оџалан во Кенија.

Ердоган малку јавно зборуваше за курдското прашање. Но, уште во октомври, неговиот националистички сојузник, Девлет Бахчели , рече дека 76-годишниот Оџалан треба да биде ослободен под услов да им каже на своите колеги водачи на ПКК да се разоружаат и да учествуваат во политичко решение.

„Ние сме подготвени за трајно и радикално решение“, рече Тунчер Бакријан, копретседател на прокурдската партија ДЕМ, минатата недела. „Ние се грижиме за овој историски повик, го поддржуваме и стоиме зад него“, додаде тој.

Што сака ПКК, а што бара Ердоган?

ПКК сака турската влада да ги признае курдскиот идентитет и култура во уставот на земјата и да дозволи настава на курдски јазик во училиштата. Таа, исто така, бара право на  самоопределување на Курдите, или како што го нарекува „демократска автономија“ – режим што ќе им даде повеќе овластувања од владата на Анкара на локалните власти во југоисточниот дел на Турција.

За Ердоган, мировниот договор потенцијално би му обезбедил доволно поддршка во парламентот за да го промени уставот и да го продолжи неговото повеќе од две децении владеење со државата.

Мехмет Уџум, еден од главните советници на Ердоган, рече дека интеграцијата ќе помогне да се елиминира сепаратизмот бидејќи тој се залагаше за „јакнење и трајна слобода на курдскиот јазик“.

На почетокот на 2015 година, Ердоган, како премиер, и ПКК беа блиску до договор. Сепак, разговорите пропаднаа откако зголемувањето на процентот на курдските партии на јунските избори истата година придонесе АКП, партијата на Ердоган, да го изгуби своето мнозинство.