Δρ. Adela Stefanija spec. Η γυναικολόγος-μαιευτήρας της Πανεπιστημιακής Γυναικολογικής και Μαιευτικής Κλινικής, συμμετέχει ενεργά καθημερινά στις στιγμές της μεγαλύτερης χαράς της μητέρας που θα δει το νεογέννητο μωρό της ζωντανό και υγιές για πρώτη φορά. Οι ασθενείς λένε ότι είναι πάντα στη διάθεσή τους και ότι η ηρεμία της τους χαλαρώνει και τους δίνει σιγουριά ότι όλα θα πάνε καλά.

Αυτή τη φορά, η Dr Stefanija απαθανάτισε πώς μοιάζει η καθημερινότητά της.

«Εμείς οι γιατροί δεν μιλάμε απλώς 24/7, είμαστε πραγματικά γιατροί 24/7.

: Μερικές φορές τα πρωινά μπορεί να είναι πιο σκοτεινά από τις νύχτες, επειδή περάσαμε τις νύχτες στο νοσοκομείο σε αβέβαιη υπηρεσία, στην κατάσταση ενός περίπλοκου ασθενούς, αλλά όταν με καλωσορίζει σπίτι το πρωί, έχει ως εξής: να ξυπνάω με τα περισσότερα ανεπιθύμητος ήχος συναγερμού και με όλη τη χαρά για το νέο κρησφύγετο. Για αρχή ξυπνάω με την πιο όμορφη μυρωδιά του πρωινού καφέ και τη γεύση φρέσκου λεμονιού, υπερηχητικές γρήγορες προετοιμασίες για τη δουλειά και η μέρα μπορεί να ξεκινήσει επίσημα!

Επίσκεψη στο τμήμα παθολογικής εγκυμοσύνης και ημέρα για εξωτερικά ιατρεία. Ο αριθμός των ασθενών, εκτός προγραμματισμένων, αυξάνεται συνεχώς γιατί πάντα έχεις επιπλέον περίπτωση που σου στέλνει συνάδελφος για επίβλεψη ή παραπέμπεται από τον οικογενειακό του γυναικολόγο με κάποιο ύποπτο εύρημα, που δεν ανέχεται την αναμονή. Μόλις αποφασίσετε να κάνετε ένα μικρό διάλειμμα, σας καλούν αμέσως από τον θάλαμο ότι πρέπει να μεταφερθεί εσπευσμένα ένας ασθενής στο χειρουργείο για να κάνει καισαρική τομή για να ολοκληρωθεί ο τοκετός. Η «κρέμα» εκείνου του τρεξίματος είναι σίγουρα ένα υγιές μωρό και μια ευτυχισμένη και με ασφάλεια χειρουργημένη μητέρα. Επιστρέφω στο ασθενοφόρο γιατί δεν καταλαβαίνουν όλοι οι ασθενείς γιατί έφυγες. Το τέλος της βάρδιας δεν είναι το τέλος του ωραρίου.

Αν δεν έχω συμφωνήσει με την οικογένειά μου να κάτσω κάπου για μεσημεριανό, τότε μένει ένα μεσημεριανό γεύμα στο σπίτι, μια συζήτηση με την κόρη μου Μιχαέλα, που είναι φοιτήτρια, κάτι για το κολέγιο, κάτι που υποφέρει το «βουνό» της με τα χρόνια. . Λίγη ηρεμία και χαλάρωση μπροστά στην τηλεόραση ή διαβάζοντας κάποιες νέες ιατρικές εξελίξεις με τις οποίες πρέπει να ενημερώνουμε. Στο μεταξύ, ελπίζετε ότι το τηλέφωνο δεν θα συνεχίσει να χτυπά για συμβουλές και διαβούλευση με ασθενείς.

Όταν έχω περισσότερο χρόνο, μου αρέσει να διαβάζω κάποια μυθοπλασία, να τρέχω στην κασέτα, να αναπνέω τη φύση στο πάρκο της πόλης όπου συναντώ συχνά μια μητέρα με μερικά από τα «μου» μωρά, μια χαρά που ζήσαμε μαζί, δίνοντας το μητέρα το πιο όμορφο δώρο του κόσμου, να επισκεφτώ την πατρίδα μου την Οχρίδα, αλλά το τηλέφωνο εξακολουθεί να χτυπά.

Γι' αυτό της λέμε ότι στο επάγγελμά μας δεν έχει τέλος το ωράριο.

Η πανδημία άλλαξε τη ζωή μας. Συντομεύστε τις συναναστροφές μας με φίλους, συντομεύστε τα ταξίδια μας. «Ελπίζω ότι στο εγγύς μέλλον αυτό θα τελειώσει και τα οφέλη από όλα αυτά θα είναι υψηλότερες αξίες, διαφορετικές απόψεις για τη ζωή, βαθύτερες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, ένα μεγαλύτερο μάθημα για τον κόσμο».