Пандемијата си го зеде својот замав, на почетокот од истата можеби, затоа што цело време разговараме за тоа колку сме дигитализирани и колку младите се цело време пред компјутер најверојатно мислеа дека многу полесно ќе се надмине. Меѓутоа ова што сега се случува кажува дека живиот контакт е нешто што е неопходно и младите најдоа начин како со попуштање на мерките да се собираат да се групираат, да разменуваат, да гледаат затоа што тоа е единствениот начин на кој што может да ги доживеат сите оние убави нешта кои што треба да ги доживеат.

Не само на младите туку и на сите категории граѓани тоа им е неопходност. Треба да останеме свесни дека колку и да сакаме се да дигитализираме, колку и да идеме во таа насока човечкиот контакт е нешто кое што нема да можеме да го замениме и надминеме. Дополнително во целата оваа пандемија на младите им се наметна и едно чувство на одговорност дека тие може да бидат виновни доколку заразат свој баба, дедо или повозрасно лице и тоа е еден голем тереткој што мораат да го носат, а од друга страна се соочуваат и со една потреба да бидат заедно. И тој еден конфликт внатрешен кој што очекувано е да резултира со одредени анксиозни нарушувања, панични напади, нешто што сега е модерно и постојано го зборуваме, вели за УБ психологот Јана Зенговска.