Намерата на премиерите на Македонија и на Бугарија Димитар Ковачевски и Кирил Петков прво да разговараат и да создаваат услови за економската и културна соработка, а потоа да ги решаваат отворените политички прашања според повеќето аналитичарите е добра, но потребно е време за да се увиди дали е искрена и одржлива. Марко Трошановски од Институтот за демократија „Социетас цивилис“ на новиот развој на односите меѓу Скопје и Софија гледа како на симболичен чекор што може да ја релаксира тензијата и да создаде конструктивна атмосфера за натамошна работа, како и обид за анулирање на негативниот дел во двете општества, односно на оние сили кои не сакаат да се реши спорот.

– Беа потпишани меморандуми за соработка, но тоа се само документи за намера, не се обврзувачки документи и нема да значат ништо ако нема политичка волја натаму да се реалзираат тие намери. Го видовме тоа и со Преспанскиот договор, после кој имаше потпишани меморандуми за одредена соработка, што потоа не се остварија. Двајцата премиери навистина имаат автентична намера да ги приближат општествата и да создадат услови за решавање на спорот, но имаат и проблеми, особено бугарскиот премиер, тие договорени решенија да ги обезбедат и со поддршка во самите влади и со мнозинство во парламентите. Останува да се види дали искажаните намери и оценки навистина ќе донесат исчекор или се само купување на време. Има деструктивни сили и во двете општества, но особено се видливи во бугарското општество каде се уште е големо руското влијание и се негува силен националиситички наратив – вели Трошановски за „Слободен печат“.