Ünlü Sırp sunucu Suzana Manчиiќ iki yetişkin kızı olan Teodora (28) ve Natalija'nın (26) annesidir, ancak doğumlarından önce üç kez hamile olduğu çok az biliniyor, Sırp "Kurir" i bildirdi.

- Ben güçlü bir kadınım ve başıma gelen her şeyi kabul ettim. Bir gün çocuk sahibi olma hedefime doğru ısrarla ilerliyordum ve bu, sakinleşmem, yaşamda bir program yapmam, tüm sorumluluklarımı ertelemem ve ona "bakmak" için yatağa gitmem gerektiğini anlayana kadar gerçekleşmedi. gebelik. Her zaman sorunsuz sağlıklı genç bir kadın olan benim için ilk bebeği, sonra ikinciyi ve sonra üçüncüyü kaybetmek düşünülemezdi - Suzana bir keresinde "Merhaba!" Dedi.

Kitabında, her üç bebeğin de oğul olduğunu keşfetti.

"Her üç hamilelikteki doktorlar bana bir erkek çocuk taşıdığımı söylese de,% 100 hepsinin oğul olduğuna inanamadım, çünkü erkek çocuk sahibi olmayı istemek geleneğimizdir. Bence bu tür cevaplarla sizi denemeye devam etmeniz için teşvik etmek istiyorlar. Ama babamdan sonra Aleksandar adında bir oğlum ve Stojan adlı bir oğlum olmasını istedim. O eski, arkaik isimleri her zaman sevmişimdir. Hiç Stojan tanımıyordum ama her gün okula "Stojan Novakovic" sokağında gittim ve her nasılsa bu isim bana her zaman güçlü geliyordu. Theodora ile ilk ultrasonda tekrar bir çocuk taşıdığıma ikna olmuştum. Doktor bana kız olduğunu söylediğinde imkansız dedim ve ağladım. Ama bir erkek çocuğa olan büyük arzum çok bencil bir nedenden kaynaklanıyordu. Bekar bir kızdım ve hayatta hem erkek hem de kadın olmak ve tüm yasaklara, ebeveynlere, okula, sosyal medyaya, çarşıya karşı tek başıma savaşmak zorundaydım. Kendi başıma koruma ve gerekçelendirme sağlamalıydım, tüm idealleştirdiğim her şeyi, hiç sahip olmadığım bir ağabey rolü üstlenmek için. "Kızımın almasını istedim."

Susanna'nın çocuğu için verilen mücadele gerçekte neye benziyordu?

"Hamileliğimin üçüncü ayında ilk bebeğimi en başında kaybettim. Daha sonra, birçok kadının yanı sıra çift uterusa sahip olduğum ortaya çıktı, bu da hamileliğin sorunları ve sonlandırılması için bir ön koşul. İkinci kez hamile kaldığımda, ikinci ayda komplikasyonlar yaşadım ve doktor küretaj yaptı, ardından güçlü ilaçlar almak zorunda kaldım. İyileştim ve kısa süre sonra Biljana Jeftic ve Aleksandar Ilic ile Güney Afrika'da bir müzik festivaline gittim. Johannesburg'da kaldığım üçüncü gecede bir kan havuzunda uyandım. O korkuyu ve o çaresizliği tarif edemem. Panikledim, eğer ölürsem ne yapacağımı merak ettim, otelin hangi odada kimin kaldığını bilmiyordum. Bu ıstıraptı. Ancak tüm kazada şanslıydım çünkü önceki gün annemin kocasıyla o şehirde yaşayan bir arkadaşı beni aradı. Yahudi Jinekoloji Kliniğine götürüldüm, doktor bana ultrason verdi ve sonlandırılmış bir hamileliğim olup olmadığını sordu. Evet dedim ve nerede yaptığımı sordu. Bana tekrar sorduğu "Avrupa'da" dedim, "Ama nerede?" Diye cevap verdim, "Hastanede." Sonra ekranı bana çevirdi ve el değmemiş meyveyi gösterdi. Sandalyeden atladım, hem korkudan hem de mutluluktan gözyaşları aktı ve çoğunlukla önceki her şeyden dolayı inançsızlıktan aktı. İkiz hamileliğim olduğunu ve ikinci fetüsün küretajdan sağ kaldığını fark ettim. Ne yazık ki, çocuğumu hamileliğimin dördüncü ayında Belgrad'da korkunç bir acı ve ıstırap içinde kaybettim. Fiziksel olarak hayatımın en acı verici deneyimiydi. Öleceğimi zannettim. Son bebeğimi hamileliğin altıncı ayında kaybettim. Doktor doğumdan hemen sonra bana "Umut etmeyin" demesine rağmen, o zaman aslında doğum yaptım. Çocuk hayatta kalmadı, yeterince gelişmiş bir akciğeri yoktu. En korkunç şey, ölüm belgesini imzalamam için getirildiğim zamandı. "Zalimceydi."